Belevenis
Een aantal jaar geleden werd het een trend om ‘belevenissen’ cadeau te doen. Dit natuurlijk omdat iedereen in Nederland alles al heeft. De nadruk lag heel erg op dat je dingen moest beleven. Kennelijk hadden we dat tot die tijd niet gedaan. Tegenwoordig moet je zeggen ik heb nou toch wat beleefd…
Vakantie is bij uitstek een tijd om dingen te beleven, maar bovenal te genieten. Maar wat is genieten? De één wil zich laten verwennen in een 5-sterren hotel en de ander houdt van het kamperen in de natuur. Sommige mensen wandelen dagelijks 35 km, anderen komen hun strandbedje niet af.
Ik ben lid van de facebookgroep ‘dit mooie land dat mijn hart heeft gestolen’. Geregeld vragen mensen advies. “Wat moet ik zeker doen?” en “Is Kruger nu wel echt zo leuk?”. Ik bied altijd aan om mee te denken.
Een aantal maanden geleden wilde een jonge vrouw van 24 advies. In plaats van 3 weken kon ze nu 4 weken met haar partner op reis. “ Zijn er mensen die mij kunnen adviseren om de reis uit te breiden?”. Ik bood aan te helpen en al snel hadden we contact. Ze waren nog nooit in Zuid Afrika geweest, maar hadden zelf een route uitgestippeld die ze nu wilden verlengen. Ik vroeg wat er in het plan stond, wat het budget ongeveer was en wat de belangrijkste reden was om te gaan. Dit om een beeld te krijgen van de personen die de reis gaan maken.
Uiteindelijk heb ik van het plan alleen dag 1 gehoord. Het vliegtuig zou rond 7 uur landen in Johannesburg en daar stond een huurauto klaar. Het idee was om zo snel mogelijk op weg te gaan naar de Panoramaroute deze te bezoeken en dan door te rijden naar Olifantskamp in Kruger. Persoonlijk vind ik dit een bizar plan.
Volgens mijn grote vriend google doe je er 9 uur over, maar dat is zonder stopmomenten. Naar de Panoramaroute toe is geen tolweg, dus dat betekent gaten in de weg, heuvels en vrachtwagens. (Zie mijn eerdere blog).
Google houdt geen rekening met: het ophalen van de auto (net als iedereen), even wennen aan de verkeersregels, het links rijden, het af en toe strekken van de benen en een lunchpauze. Bij het Kruger moet de toegang geregeld worden en daarna moet je nog ruim 82 km (!!) door dit wildpark rijden.
Persoonlijk lukt het me niet eens om in één dag deze route binnen Kruger af te leggen omdat ik steeds ben "afgeleid" door de mooie natuur en het gedrag van alle dieren. En als ik zeg alle bedoel ik ook alle. Ik kom soms al niet eens de parkeerplek bij de ingang af binnen een uur.
As je 4 weken gaat is dat ruim genoeg om de tijd te nemen voor al je belevenissen. De route naar de Panoramaroute toe duurt al 6 uur (dan is het dus al rond 15:00 uur). De Panoramaroute is een dagtrip op zichzelf omdat er zoveel moois te bekijken is. Ik raadde dit plan dan ook ten sterkste af.
De vrouw was niet gevoelig voor mijn argumenten. Langs de Panoramaroute kon ze toch gewoon een paar keer parkeren, uitstappen, foto’s maken en weer door gassen? Kruger was ‘maar’ 82 km dus dat is binnen 90 minuten toch makkelijk te halen?
Goed, stel je volgt haar planning (zijn er echt mensen die zo reizen????) dan nog moet je voor 18:30 uur in het kamp zijn. Dit betekent dus, al stopt een luipaard voor je auto om een gnoe te besluipen, geen tijd voor …….alsmaar door gassen….
Maar goed ieder z'n ding. Als je dan alleen punten wilt afstrepen van je bucketlist en wilt toevoegen aan je stories, dan vind ik dat persoonlijk zonde van je tijd en geld. Blijf dan gewoon lekker thuis. Kijk wat natuurdocumentaires, knutsel een selfie in elkaar met een google-foto en deel die.
Willen mensen nog wel dingen beleven of zelfs dat niet meer? Het echt meemaken en horen, voelen en ruiken. Ik vraag het me af. Uiteindelijk gaat het er vooral om dat je ergens geweest bent (kennelijk)......
Maar weet je wat ik eens beleefd heb…. Dat vertel ik de volgende keer...
Over Eline
Zodra Eline aan haar studie begon, was ze vooral tijdens vakanties te vinden in de dierentuin. In 2010 werd het dan ook de hoogste tijd om een keer in het écht wild te spotten. In Zuid-Afrika nog wel. En vanaf dat moment raakte ze verslaafd. In elk jaar dat volgde, ging Eline er weer naartoe op vakantie. In 2014 woonde en werkte ze er zelfs een aantal maanden. Door omstandigheden is ze er daarna drie jaar niet geweest, maar nu heeft ze het jaarlijkse terugkeren weer ingezet! Om haar dierenverslaving te bekostigen, werkt Eline op een virologisch laboratorium voor dierziektes.
