See you in spring
De komende drie maanden is Tamboerskloof in Kaapstad mijn thuis. In de aanloop naar mijn reis kreeg ik een hoop advies van geliefden en kennissen. Niemand liet een kans voorbij gaan om me te wijzen op het gevaar van Zuid-Afrika. Niet toevallig ging het gesprek de avond voor vertrek over de oranje steekvesten die Nederlandse voetbalsupporters bescherming bieden voor het WK. Ging ik daar echt als meisje drie maanden alleen rondreizen?
Ja dus. En inderdaad, ik moet wennen aan het feit dat je pas een kledingwinkel in kunt lopen nadat ze het hek voor je openmaken. En dat je dag en nacht je huisdeur op slot moet draaien. Dat je niet buiten op straat mag pinnen. Toch voel ik me nooit onveilig. Hoewel ik me dagelijks in een enge situatie bevind. Namelijk bij een voetgangersstoplicht. De voetgangerslichten gaan hier ongeveer twee seconden op groen, dan knipperen ze wat rood en dan, terwijl je halverwege de brede straat bent, moet je het zelf maar uitzoeken. Ik heb mezelf het motto ’ run for your life’ aangemeten.
Volgens de goede adviezen zou zelfs de zon gevaarlijk zijn. De Zuid-Afrikanen zijn zich daar ook van bewust. In de winkels is er geen zonnebrand te vinden onder factor 30. De zwarte verkoper op het strand riep me toe: ‘be careful of the sun! Look what it did to me, I was a white man once..’. En inderdaad, op de eerste dag, terwijl ik op een rode toeristenbus door de stad reed, brandden mijn armen vuurrood.
Na alle goede adviezen kwam het moment om afscheid te nemen. Want ja, ik ging echt in mijn eentje naar Zuid-Afrika. Ineens zei iedereen: ‘ach het zijn maar drie maandjes, die zijn zo voorbij’. Het was goed bedoeld, en een poging om een dramatisch afscheid te omzeilen, maar dat wilde ik helemaal niet horen! Want wanneer ik na drie maanden terug kom, ben ik niet meer diezelfde Josephine die wegging. Nee, dan heb ik geleefd op het magische continent Afrika. Dan heb ik bovenop de Tafelberg gestaan. Dan heb ik jonge kinderen de Engelse taal geleerd. Dan heb ik mijn eerste zomer van het jaar achter de rug terwijl jullie net de sneeuw van je jas afschudden. Dus ter afscheid zeg ik liever: ‘goodluck with winter, see you in spring!’
Bekijk hier alle columns van Josephine
