Egoli, "plek van goud"
Egoli is de Zulu naam voor Johannesburg en betekent letterlijk “plek van goud”. Een toepasselijke naam voor een stad die ontstaan is door de aanwezigheid van goudmijnen.
Ondanks dat heeft Johannesburg geen goede naam. Het zou de gevaarlijkste stad in Zuid-Afrika zijn. In de jaren negentig las ik in een Nederlandse krant dat daar iedereen met een pistool onder z’n kussen slaapt. Zakenmensen zouden er nog geen 100 meter durven lopen vanwege de hoge criminaliteit.
Inmiddels heb ik geleerd dat je, wat er in Nederland geschreven wordt over Zuid-Afrika, vaak met een korreltje zout maar meestal met een hele zak zout moet nemen. Wat is er toch zo leuk aan om mensen de stuipen op het lijf te jagen?
Nog niet door de wol geverfd vloog ik in 1997 alleen naar Kaapstad met een overstap in Johannesburg. In het vliegtuig zat ik naast een aardige Zuid-Afrikaan, Brain, die lang in Engeland gewerkt had en nu terugkeerde naar huis. Hij vond het belachelijk dat ik in m’n uppie 2 uur moest doorbrengen op de “gevaarlijkste” luchthaven ter wereld.
Hij had immers in Engeland ook de meest vreselijke verhalen gelezen en besloot dat hij mij moest beschermen of ik dat nu wilde of niet. Hij zou me het liefst bij de hand genomen hebben door de douane maar hij moest met z’n Zuid-Afrikaanse paspoort in een andere rij staan.
Zijn rij ging veel sneller dan die waarin ik stond. Net toen ik, dacht daar ben ik mooi vanaf gekomen, bleek Brian op me gewacht te hebben net voor de bagageband. Ik kreeg niet eens de kans om zelf m’n koffer te pakken.
Hij ging zelfs zover dat hij me naar een politiekantoortje bracht waar ik van hem moest plaatsnemen op een bankje tussen twee breedgeschouderde mannen. Hij had eerst met ze gepraat en uitgelegd dat deze hulpeloze Nederlandse vrouw (!) helemaal alleen was en op haar vlucht naar Kaapstad moest wachten.
Ik laat het nu een beetje onaardig klinken maar hij was heel vriendelijk en erg bezorgd maar wel erg dwingend. Zozeer zelfs dat ik niet het hart had om hem tegen te spreken. Ik durfde pas naar het toilet te gaan toen zijn vliegtuig naar George was opgestegen.
Hoewel er vreselijke verhalen de ronde doen heb ik me hier in Zuid-Afrika nooit echt onveilig gevoeld.
O, wacht dat jok ik! Jaren terug zo rond 1998, was Kaapstad veel minder veilig dan nu, we sliepen in het huis van vrienden in Kaapstad. Zij waren in het buitenland en in verband met het hoge aantal inbraken in hun buurt was het beter als het huis bewoond bleef.
In de flat aan de boulevard in Kaapstad waar wij woonden, speelde dat gevaar niet. Op een ochtend hadden we een afspraak in de stad en op de weg daar naar toe stopten we even tegenover de flat om de postkast leeg te maken. Terwijl Jan vluchtig door de post keek, hoorden we het gepiep van banden. We zien twee auto’s de bocht om komen.
De voorste rijdt bijna tegen de stoeprand en de tweede auto rijdt hem klem. Uit de tweede auto stapt een beveiligingsbeambte met een pistool en hij richt dat op de chauffeur van de eerste auto. Meer heb ik niet gezien want ik dook onmiddellijk onder het dashboard weg. Beter een levende lafaard dan een dooie held, nietwaar??
Ik kreeg nog even een hartverzakking toen Jan uitstapte om “mee te helpen!”. Hij was aanzienlijk minder mobiel toen ik met m’n 65 kg aan z’n been bleek te hangen.
Gelukkig kwam de politie op dat moment en werd de eerste man gearresteerd omdat hij de auto gestolen had. Enfin wij zijn gewoon doorgereden naar onze afspraak. Pas daar, bijna een uur later, bleek hoe erg ik geschrokken was.
Toen ik iets wilde zeggen kwam er alleen een hoog pieperig geluid uit en stroomden de tranen over m’n wangen. Jan zei laconiek: “ D’r is toch niks gebeurd!” en dat klopte natuurlijk maar ik heb nog nooit eerder van zo dichtbij iemand een pistool zien trekken. Zoiets hoort toch alleen in films te gebeuren?!
Zuid-Afrikaans zegswijze:
Wat het oor jou lewer geloop? - Wat is er met je aan de hand?
Over Han
Han Gunst besluit in september 2006 haar lang gekoesterde droom te verwezenlijken en van haar favoriete vakantieland haar nieuwe vaderland te maken. Ze woont in Montagu, een charmant dorpje in Zuid-Afrika. Ze organiseert op maat gemaakte reizen door Zuid-Afrika om haar liefde voor dit land met anderen te delen. Ze geniet volop van de adembenemende natuur en het dagelijks leven op het Afrikaanse platteland. En ze schrijft graag over dit prachtige land dat zo verschilt van Nederland!
