Gekaapt!
Ken je dat gevoel dat je een foto maakt en het gevoel hebt dat er vlak achter je iets gebeurt? Dat overkwam me afgelopen zondag. Ik was met vier toeristen bij Kaap de Goede Hoop. Mijn groepje bestond uit een echtpaar met hun zoon en schoondochter. Ze hadden de reis geboekt, omdat ze hun veertig jarig huwelijksfeest hier wilden vieren. Pa en ma waren al eerder hier, maar voor de zoon en schoondochter was dit het eerste bezoek aan Zuid-Afrika.
Die zondag is het een stralend zonnige dag met een strak blauwe wolkenloze lucht. Het helemaal niet druk. We rijden over de prachtige Chapman’s Peak Drive naar Cape of Good Hope Nature Reserve. Het is pas de eerste dag van hun reis, maar we zien hier vlakbij al struisvogels en bavianen. Iedereen is dus in een opperbeste stemming.
Uiteraard willen ze graag dat ik een foto van ze neem achter het bord van Kaap de Goede Hoop. Als gids ben ik hieraan gewend. Ik verzamel alle fototoestellen en ga klaar staan om de foto’s te nemen…. Opeens voel ik ogen in m’n rug en hoor een schreeuw van een bejaarde dame die bij me in de buurt staat. Als ik omkijk zie ik een baviaan op het dak van een personenbusje zitten met tussen z’n knieën een plastic zak. De oudere dame is helemaal overstuur. Ze vertelt dat terwijl zij een foto stond te maken de baviaan de zak met daarin haar lunchpakket uit haar handen griste en op het dak van het busje sprong. Niemand heeft aandacht voor haar, maar des te meer voor de baviaan op het dak.
Heel zorgvuldig lijkt hij de inhoud te bestuderen. Het brillenetui valt voor hem in de categorie “niet interessant” en hij laat het tussen zijn buik en de tas vallen. Hij graaft en vindt een servet waarin de dame haar bij het ontbijtbuffet gestolen lunch ingepakt heeft. Het is een hele stapel crackers met vleeswaren. Even snuffelt de aap aan het toastje met vlees. Hij gooit met een demonstratief gebaar het plakje vlees over z’n schouder weg en eet dan de droge cracker met smaak op. Het is een amusant gezicht en een steeds groter wordende groep mensen staat rond de bus foto’s te maken. De bejaarde Duitse dame is inmiddels van de eerste schrik bekomen en vindt het toch wel gênant dat haar gejatte lunch zo in het middelpunt van de belangstelling staat. Ze staat luid tegen haar gids te zeuren dat het hoesje van haar zonnebril ook in de zak zit en dat ze dat terug moet hebben. Ach, zegt de gids nuchter, zodra het eten op is gaat hij weg en dan pakken we dat etui wel. Maar zo makkelijk komt hij er niet vanaf. De dame staat erop dat de gids haar brillenhoes bevrijdt.
De gids probeert het dier eerst te verjagen door kleine kiezeltje te gooien. De aap blijkt echter net ontdekt te hebben dat onder in de zak een handvol gedroogd fruit zit. De oranje eet hij half op, de donkeren worden verslonden en de groenen worden zondermeer weg gegooid. Er zit voor de tourgids niets anders op dan met de hand te proberen de brillenkoker te pakken te krijgen. Bavianen kunnen erg agressief zijn, zeker als je ze stoort bij het eten. Het dier blaft vervaarlijk, laat zijn tanden zien en maakt geen aanstalten om het dak van de bus te verlaten. De reisleider besluit om in z’n bus te stappen deze langzaam een aantal meters achter uit te rijden, dan zo hard mogelijk de parkeerplaats weer op te rijden en plotseling op de rem te trappen zodat baviaan van het dak afglijdt. De truc werkt en de baviaan schuift van het dak af, maar grist nog wel even de nog niet leeggegeten zak mee. De tourgids overhandigt de dame trots haar brillenhoes. Tot ieders verbazing blijkt het zo’n goedkoop plastic hoesje dat je gratis krijgt bij je bril. Je ziet de mensen denken ‘wat een poeha om niks!’. In plaats van de tourgids te bedanken zegt de Duitse: ‘en m’n lunch?’ De man zegt wat verbouwereerd: ‘Ach mevrouw verderop is een zaak waar u heerlijk belegde stokbroodjes kunt kopen.’ Waarop de vrouw nijdig antwoordt: ‘En wie gaat dat betalen?’ Ik was even heel trots op mijn gul lachende Nederlandse toeristen!
Over Han
Han Gunst besluit in september 2006 haar lang gekoesterde droom te verwezenlijken en van haar favoriete vakantieland haar nieuwe vaderland te maken. Ze woont in Montagu, een charmant dorpje in Zuid-Afrika. Ze organiseert op maat gemaakte reizen door Zuid-Afrika om haar liefde voor dit land met anderen te delen. Ze geniet volop van de adembenemende natuur en het dagelijks leven op het Afrikaanse platteland. En ze schrijft graag over dit prachtige land dat zo verschilt van Nederland!
