HIV, ADIS en TB in Zuid-Afrika
HIV/AIDS, TB… De meeste mensen zullen wel weten dat dit een groot probleem is in Zuid-Afrika. Wanneer je een reisgids over Zuid-Afrika openslaat, lees je altijd wel ergens dat ongeveer dertig procent van de mensen is besmet met HIV. Toen ik dit voor de eerste keer zag/las/hoorde, snapte ik ook wel dat dit erg veel was, maar het gaat pas echt ‘leven’ als je er letterlijk mee wordt geconfronteerd!
Ik heb al eerder geschreven over een hele goede vriendin van mij die HIV/AIDS had, maar dit was niet mijn eerste ervaring met deze ziekte in Zuid-Afrika. Mijn eerste stage in Johannesburg was op een lab waar ook voor HIV/AIDS en TB wordt getest. Deze lab was elk uur van de dag open en als je de hoeveelheden samples zag die getest moesten worden...
Tijdens deze stage heb ik ook een dag meegelopen in een ziekenhuis hier in de buurt waar mensen met HIV/AIDS worden behandeld. De rijen met mensen die daar wachtten was onvoorstelbaar, vooral wetende dat dit maar voor één dag was. Elke dag herhaalt dit zich met andere mensen.
Op het moment werk ik in de gezondheidssector en word ik regelmatig geconfronteerd met mensen die HIV/AIDS hebben. De klinieken waar mensen hun medicijnen krijgen, de klinieken waar mensen worden getest en waar ze bij een positieve uitslag worden geconfronteerd met een van de grootste veranderingen in hun leven. Soms zijn het zelfs nog kinderen die er net achter zijn gekomen dat die ene jongen toch niet zo eerlijk was als hij zei. En waarbij misschien wel hun eerste seksuele ervaring is omgeslagen in iets wat helemaal niet meer zo mooi is en waar ze voor de rest van hun leven op een akelige manier aan herinnerd worden.
TB is in Nederland eigenlijk heel zeldzaam geworden, maar het speelt hier nog een hele grote rol in de volksgezondheid. Dit wordt vooral duidelijk bij de TB-klinieken. Ook hier zijn de rijen met mensen die TB hebben onvoorstelbaar.
Ik weet dat er medicijnen zijn waarbij het leven voor sommigen er inderdaad een stuk op vooruit gaat. Maar geconfronteerd worden met HIV/AIDS is iets wat je niemand toe wenst, ook al is het nu meer onder controle te krijgen dan twintig jaar geleden. Door het stigma dat toch nog steeds met HIV/AIDS gepaard gaat, blijft het voor de mensen die besmet zijn erg moeilijk om het met iemand te bespreken, terwijl ze de steun van iemand nou juist zo goed kunnen gebruiken. Ik hoop dat ik het nog mag meemaken dat de wereld HIV/AIDS vrij is. Tot die tijd blijf ik hopen dat het stigma langzamerhand verdwijnt, zodat de mensen die besmet zijn in ieder geval de nodige steun kunnen krijgen van hun familie en vrienden.
Over Sarina
Sarina de Jonge (29) wilde van jong af aan al naar Zuid-Afrika. Toen ze een stage kreeg in Soweto werd haar droom werkelijkheid. De natuur is er prachtig en de mensen die er wonen geweldig. De kans om dieren in het wild te zien greep ze natuurlijk met beide armen aan. Ze gaat graag naar gameparks te gaan en door het land te reizen.
Weggaan uit Zuid-Afrika wilde Sarina niet meer. Daarom verhuisde ze in 2012 naar Johannesburg. Daar heeft ze eerst een tijdje als vrijwilliger gewerkt en 1 juli kreeg ze een baan aangeboden.
Johannesburg vindt ze nog steeds fantastisch. Ze is het niet altijd eens met wat er in reisgidsen staat over deze stad en daarom wil ze graag haar mening delen. Ook over al haar andere Zuid-Afrikaanse momenten praat ze graag. ‘Ik kijk ernaar uit om maandelijks over mijn ervaringen te schrijven.’
