“Veel plezier en lekker genieten van de warmte!”
Vorig jaar ben ik in vijf weken van Kaapstad naar Johannesburg gereden. En ondanks de goede wensen van iedereen… wat hebben wij het koud gehad. Maar ook zó ontzettend heet. Zuid-Afrika ligt dan wel in Afrika, maar ook hier kennen ze kou, regen en zelfs sneeuw. So be prepared!
De verschillen zijn enorm en dat ligt niet alleen aan de grote verschillen in hoogte. Op de Tafelberg leken we wel een groep Eskimo’s, met windjacks aan, mutsen op en sjaals om. Wat hadden wij het koud zeg! En dan zie je die bikkels, die wandelend naar boven zijn gekomen in hun T-shirt en korte broek. Natuurlijk zal dit warm genoeg zijn voor de tocht omhoog, want je moet flink wat klimmen en dus zweten. Maar als je dan één minuut boven staat, ben je volgens mij gelijk een ijslolly.
Nog geen maand later zweet ik net zo erg als de mensen die omhoogklommen op de Tafelberg. En dit alleen al bij de barre tocht van mijn auto naar het toilet in een restkamp in Kruger (150 meter). Het is nu ruim veertig graden warmer dan die dag op de Tafelberg. Tuurlijk logisch, je bent ook zo’n 1800 kilometer naar het noordoosten gereden, zou je kunnen zeggen. In Madrid is het tenslotte ook niet hetzelfde weer als in Amsterdam. Maar de volgende dag is het nog geen vijftig kilometer verderop nog maar elf graden als we genieten van het uitzicht bij God’s Window. Zeker hier geldt: er is niks zo veranderlijk als het weer…
Hoewel ik zeker mijn trui veel vaker heb laten wassen dan ik van plan was, was ik in ieder geval voorbereid op deze verschillen en had ik ook mijn medereizigers voorbereid. We hebben dan ook echt alles wat we bij ons hadden gebruikt, dus niks te veel meegenomen.
Jaren geleden hoorde ik via via dat een collega naar Zuid-Afrika ging en was ik dolenthousiast. Tijdens de koffiepauze onderwierp ik deze collega aan een kruisverhoor. Wanneer, hoe lang, met wie en waarom… alles wilde ik weten.
Ik overviel hem nogal en hij had zich er duidelijk niet in verdiept. Er zou gevlogen worden op Johannesburg en dan naar de kust. Met zulke uitspraken kan ik helemaal niks. Johannesburg is namelijk nogal een eind van de kust af en er zijn meer wegen die naar Rome leiden.
Een paar maanden voor zijn vertrek gaf ik nog wel als tip mee om veel laagjes kleding mee te nemen. Hij zou gaan in de winter en dan kunnen de nachten (dagen overigens ook) heel koud zijn. Nee hoor, was zijn antwoord, dit keer was hij voorbereid (dacht hij). “Ik heb even gekeken en het is er het hele jaar door 27°C, dus ik neem niet te veel mee.” Bij mij gingen alle alarmbellen af, maar ik wilde hem niet weer het gevoel geven alsof hij ergens van verdacht werd. Maar toch liet het me niet los. Ondertussen was ik al via mijn eerdere verhoren erachter gekomen dat hij via Kruger naar St. Lucia zou reizen en dan terug naar Johannesburg.
Ik ben één keer in St. Lucia geweest en wat hebben wij het koud gehad. Natuurlijk kunnen we pech hebben gehad, maar het zat me toch niet lekker. Dus ik maakte gebruik van ons aller vriend: Google. En inderdaad, toen ik ‘St. Lucia weer’ intoetste kreeg ik inderdaad te zien dat het daar het hele jaar door 27 graden is. Maar dít St. Lucia is wel zo’n 8.000 kilometer naar het noordwesten, namelijk op de Canarische eilanden….
Vroeger was er het tv-programma De vakantieman. Dan moesten mensen aanwijzen waar ze dachten op vakantie te zijn. Mensen die op Madeira waren wezen Madagaskar aan, of soms IJsland. Conclusie: die mensen hadden geen idee. Het reisbureau raadde een bestemming aan, zij gingen naar Schiphol en waar ze dan nu zijn… ach, als het er maar warm is.
Gelukkig hebben we in de kantine nog zo’n ouderwetse kaart hangen van de hele wereld. Toch had ik heel veel overredingskracht nodig om mijn collega te overtuigen. Maar het is gelukt! Nadat hij alles had gecheckt bij z’n digitale vriend Google. ;)
Over Eline
Zodra Eline aan haar studie begon, was ze vooral tijdens vakanties te vinden in de dierentuin. In 2010 werd het dan ook de hoogste tijd om een keer in het écht wild te spotten. In Zuid-Afrika nog wel. En vanaf dat moment raakte ze verslaafd. In elk jaar dat volgde, ging Eline er weer naartoe op vakantie. In 2014 woonde en werkte ze er zelfs een aantal maanden. Door omstandigheden is ze er daarna drie jaar niet geweest, maar nu heeft ze het jaarlijkse terugkeren weer ingezet!
Om haar dierenverslaving te bekostigen, werkt Eline op een virologisch laboratorium voor dierziektes.
