Wielrennen in Zuid-Afrika? Niet voor mietjes!
Zondag 18 november was het zover. De dag die ik wekenlang vreesde was aangebroken. De 94.7 was daar! Dit is dè wielrenrace van Johannesburg en je raadt het al; ik had van tevoren toch wel erg weinig eelt op mijn billen gekweekt.
Maar wat een festijn! 94.7 wordt georganiseerd door de plaatselijke radiozender 94.7 en de race is ongeveer 94,7 kilometer lang waarbij de route je door heel Johannesburg voert. Het is een soort van Ronde van Vlaanderen maar dan niet door een provincie maar door een stad heen. Ik moet eerlijk bekennen dat wielrennen in Zuid-Afrika toch iets andere koek bleek te zijn dan in ons kleine kikkerlandje. Het vraagt iets meer ballen. Klaar voor de uitdaging?
1. Er zijn geen fietspaden
Nederland is zo heerlijk georganiseerd en dat wordt altijd duidelijk als je weer even naar een ander land gaat. Wij hebben niet alleen een weg exclusief voor auto’s maar daarnaast ligt er ook een die exclusief voor fietsers en voetgangers is bestemd.
Niet in Zuid-Afrika! Waarom zou je? Je legt gewoon één strook asfalt neer en elke weggebruiker kan daar ‘gebruik’ van maken, ongeacht de snelheid. Dit houdt dus in dat je dus op je fietsje zit terwijl een meter naast je, de auto’s je met tachtig of honderd kilometer per uur voorbijrazen. Even naar rechts uitwijken zit er dus niet echt meer bij… Houd het spannend zullen we maar zeggen!
2. Pothole!
Ja, ja, daar is ie weer: de pothole. Toch vervelend als je met zestig of zeventig kilometer aan het afdalen bent en er zit een gat in de weg. De vraag is, zie ik hem op tijd, kan ik dan nog uitwijken of ga ik nu heeeeeeel hard onderuit? Zoals ik al zei… fietsen in Zuid-Afrika is niet voor mietjes!
3. Plat is ook maar zo plat
Fietsen in Nederland is soms gewoonweg SAAAAAAI. Je kan zo vijftig kilometer afleggen zonder ook maar één heuvel tegen te komen. En nee, de Brienenoord is geen heuvel. Zo niet in Zuid-Afrika. Hier heb je bijna geen rechte stukken. Dat is weer het andere uiterste. Best vermoeiend, dat vele klimwerk, zeker in de hete zon, maar wel een stuk afwisselender!
4. Asociale fietsers kennen ze hier nog niet
Het voordeel van het bovenstaande is dat je je als fietser bewust ben van je zwakke positie op de weg. Fietsers zijn hier dan ook een wat bescheidener volkje dan in Nederland. Daar heb je nog wel eens dat als je niet vlug genoeg aan de kant gaat voor een peloton wielrenners, je een tirade over je heen krijgt waar je U tegen zegt.
Wat ze hier hebben… Verkeerspolitie om wielrenners en mountainbikers zo goed mogelijk te begeleiden op kruispunten. Elke weekend weer. Dat is toch klasse!
5. Vroege vogel of een verbrand vogeltje…
Die zon hier hè, die is echt HEET. Met als gevolg dat mensen hier vanaf vijf of zes uur ’s ochtends op de fiets zitten. Dus als je denkt: ‘lekker! Het is weer weekend! Even wat langer blijven liggen!’ denk dan nog een keer na… Lekker weekend?! Ik mag er nog vroeger uit dan normaal. Dan heb je tenminste nog iets aan je dag.
En ondanks dit alles, deden er toch zo’n 28.000 mensen mee aan de 94.7. Apart volkje hoor, die fietsers…
Over Feliciana
In juli 2015 verhuisde Feliciana van Rotterdam naar Zuid-Afrika om een nieuw avontuur aan te gaan. Samen met haar man en zoontje woont zij nu in Johannesburg. Als vrouw, als kind van twee culturen, maar vooral als Nederlander, neemt ze je mee in haar ervaringen en verwondering over haar dagelijkse leven in Zuid-Afrika. Een prachtig land met geweldig lieve mensen en een complexe geschiedenis.
Wil je meer lezen? Klik hier dan voor Feliciana's blog.
