Winterbloemen van Zuid-Afrika
'We komen het liefst in het voorjaar als de bloemen bloeien', hoor ik vaak van mensen die overwegen om hier op vakantie te komen. Het is een hardnekkig misverstand dat we hier alleen in het voorjaar bloemen hebben. We hebben hier het hele jaar door bloemen. Het zijn alleen andere bloemen. Nu in de winter bloeien o.a. de Aloë's, Strelitzia (paradijsvogelbloem), de Namaqua daisy en de diverse soorten protea’s.
Het is ook zo prachtig dat aan heel veel bloemen een mooi verhaal zit. Het gaat te ver om ze allemaal op het rijtje af de revue te laten passeren maar een paar wil ik er toch uitpikken.
Allereerst wil ik het hebben over 'Mandela’s gold' en hiermee wordt niet bedoeld de financiële situatie van Nelson Mandela maar een zeer bijzondere paradijsvogelbloem die niet oranje maar geel is. Deze bloem kwam begin jaren 70 bijna niet meer voor. In Kirstenbosch, de botanische tuin bij Kaapstad, hebben ze met engelengeduld over een periode van 20 jaar door middel van handbestuiving zoveel pure zaden gekweekt dat deze bloem weer helemaal terug is.
Aanvankelijk heet deze bloem 'Kirstenbosch Gold' maar toen Nelson Mandela in 1994 president werd hebben ze de bloem ter ere van hem 'Mandela’s Gold' genoemd. Sinds de naamsverandering is de bloem erg populair en op die manier voorgoed tegen uitsterven beschermd.
Een andere bloem met een leuk verhaal is de protea die officieel 'De Trots van Franschhoek' heet omdat de bloem oorspronkelijk in de omgeving van dit dorp voorkomt. Toch kreeg het al gauw de naam 'Blushing Bride'. Naar het schijnt heeft het die romantische naam gekregen omdat vroeger de jongens deze bloem in hun knoopsgat staken als ze hun meisje ten huwelijk vroegen. Hoe dieper de kleur van de bloem hoe sneller ze van plan waren te trouwen!
Ik vond het opvallend dat Charlene Wittstock een groot aantal 'Blushing Brides' liet overvliegen naar Monaco voor haar huwelijk met Prins Albert. Ik denk dan, zou Prins Albert haar met die bloem in z’n knoopsgat ten huwelijk gevraagd hebben?
Maar op bloemengebied is ons grootste geheim toch wel de wilde winterbloemen van Namaqualand. Het wordt ook wel het kleinste bloemenkoninkrijk ter wereld genoemd.
Niemand weet precies hoe het komt dat na de regens aan het einde van de winter de bloemen met werkelijk duizenden tegelijk de grond uitschieten. Ik heb wel eens een deskundige horen zeggen dat het een manier van de natuur is om op de arme zandgronden voor een natuurlijke humuslaag te zorgen.
Het is echt een ongelofelijk gezicht. Geboren in het land van de bollenvelden en de Keukenhof heb ik me jarenlang verzet tegen het fenomeen “blommetoer” maar sinds ik 3 jaar geleden voor de eerste keer eind juli begin september in dit gebied was, ben ik om. Je ziet zoveel bloemen dat je soms bang bent dat je ogen pijn gaan doen. Vorig jaar had ik met een kleine groep een bloemenreis en het was geweldig.
Toegegeven de nachten zijn dan altijd koud maar het mooie is dat je pas om 10 uur bij een guesthouse wegrijdt, eerder zijn de bloemen toch niet open. Echt een toeristische attractie die de mens dient.
Ik vergeet nooit dat een van de dames uit m’n groepje midden in een bloemenveld stond en tranen in haar ogen kreeg. Ik vroeg haar wat er aan hand de hand was. Ze zei: 'Wat is dit mooi! Ik ben gewoon bloem! Ze kunnen zo koekjes van me bakken!'
Over Han
Han Gunst besluit in september 2006 haar lang gekoesterde droom te verwezenlijken en van haar favoriete vakantieland haar nieuwe vaderland te maken. Ze woont in Montagu, een charmant dorpje in Zuid-Afrika. Ze organiseert op maat gemaakte reizen door Zuid-Afrika om haar liefde voor dit land met anderen te delen. Ze geniet volop van de adembenemende natuur en het dagelijks leven op het Afrikaanse platteland. En ze schrijft graag over dit prachtige land dat zo verschilt van Nederland!
