Zuid-Afrika zal mijn hart niet verlaten
‘You will probably never leave South Africa’ zei een Zuid-Afrikaanse vriendin tegen mij afgelopen week.
Haar woorden spelen nu al een paar dagen door mijn hoofd. Zij en ik hadden een gesprek over mijn leven hier in Zuid-Afrika en de jaren die wij hier als gezin waarschijnlijk nog zullen wonen. Als we daarbij uitgaan van het vierjarige contract van mijn man. Uit het niets maakte ze deze rake opmerking. Ze kent mij inmiddels een beetje en weet hoe blij en gelukkig wij hier zijn.
Dit land kan ik niet zo maar meer loslaten. Het land zat al zo lang in mijn hart, maar is nu ook onderdeel van mijn leven, van het leven van mijn gezin. Daarom zal het ook altijd een plek hebben in mijn toekomst. Of die toekomst over een paar jaar nog hier is of niet, dit land draag ik voor altijd met mij mee.
Afgelopen kerst en oud en nieuw waren we in Nederland. We kregen soms de vraag; ‘hoe lang moeten daar jullie nu nog blijven?’ of ‘wanneer komen jullie nu precies terug?’ Het leek erop dat zij er vanuit gaan dat we hier onze tijd uitzitten. Niets is minder waar. We zijn helemaal niet bezig met het uitzitten van onze tijd, we genieten juist enorm van de tijd die we hier hebben en weten al helemaal niet wanneer onze Zuid-Afrikaanse tijd eindigt.
Dit land grijpt je nu eenmaal vast en laat je niet meer los. Het overdondert je met haar natuurschoon, maar verwart je ook doordat de maatschappij zo anders is dan de Europese. Het raakt je tot diep in je hart met de vriendelijkheid van haar mensen en maakt je nieuwsgierig naar haar geschiedenis en toekomst. Ik ben niet de eerste en vast ook niet de laatste die de betovering van Zuid-Afrika mee mag maken.
Waarom Zuid-Afrika zo speciaal is voor mij en waarom het mij en mijn gezin gelukkig maakt:
- De natuur, de ruimte, de rust en de uitgestrektheid. Die vrijheid geeft mij een heerlijk relaxt gevoel. De ruimte ervaar ik ook in de huizen en de afstand tussen huizen, je hebt hier gewoon letterlijk meer eigen bewegingsruimte. De natuur is hier prachtig en divers, van wilde kusten tot uitgestrekte wildparken, bergen en wijngebieden.
- De vriendelijkheid van de mensen. Overal waar je komt vragen mensen ‘how are you?’, niet dat ze verwachten dat je je gemoedstoestand compleet aan ze uitlegt. Maar deze vraag alleen al maakt het dat je je gezien en welkom voelt.
- Kindvriendelijkheid. Iedereen lacht hier naar kinderen, benadert ze, geeft ze aandacht, zwaait naar ze, helpt ze en houdt ze in de gaten. Kinderen zijn in restaurants net zo welkom als volwassenen en in veel restaurants zijn er zelfs heuse speeltuinen, waar kinderen vaak zelfs onder toezicht kunnen spelen.
- Haar geschiedenis. Als historicus ben ik erg geïnteresseerd in de geschiedenis van Zuid-Afrika en welke sporen deze heeft achtergelaten in het nu. Dan heb ik het niet alleen over musea, maar over gebouwen, haar monumenten, haar steden, haar dorpen en haar taal.
- Het Afrikaans. Voor ons als Nederlanders wellicht een belangrijke reden waarom we ons zo verwant voelen met het land. De taal die voornamelijk voortgekomen is uit het Nederlands, maar tegelijkertijd niet veel meer met het Nederlands te maken heeft. Wij kunnnen de borden langs de weg grotendeels lezen, lachen om gekke plaatsnamen of uitspraken. Nergens in de wereld bestaat deze taal en dat maakt dit land uniek.
- Haar ongrijpbaarheid. Het blijkt moeilijk grip te krijgen op dit land en haar bewoners. Het land heeft veel meegemaakt en heeft daarom een status aparte in de derde wereld en op het Afrikaanse continent. De samenleving is verdeeld, de toekomstvisies des te meer. Omgangsnormen zijn voor mij soms nog vreemd, ongemakkelijk en ondoorzichtig. Maar dat maakt het allemaal wel nog interessanter en ‘anders’. Veel zaken kosten hier tijd, veel tijd om gedaan te krijgen, vrienden maken met Zuid-Afrikaners is meestal een zaak van een lange adem hebben. Veel Zuid-Afrikaners voelen zich niet echt verplicht tot iets, of commiteren zich niet graag ergens aan. Dat kan ergenissen met zich meebrengen, maar het heeft mij vooral geleerd om te relativeren en meer te leven in het nu. Meegaan met de ‘flow’ is het enige wat je dan kan doen.
Dus als we Zuid-Afrika toch over een paar jaar fysiek zouden verlaten, zal Zuid-Afrika nooit mijn hart verlaten.
Over Iemke
Sinds april 2015 woont Iemke Janssen-de Leeuw in Zuid-Afrika. Moeder van twee prachtige zoontjes, expat-vrouw, maar vooral vrouw van de wereld. Nieuwsgierig naar het leven in Zuid-Afrika en hoe dat verschilt met wat ze gewend is, begon Iemke met bloggen en het schrijven van columns. Ook geeft ze een paar keer per week sporttrainingen voor vrouwen en studeert ze voor natuurvoedingsconsulent.
Als gezin genieten ze van het relaxte leven, de indrukwekkende natuur en het heerlijk weer. Het leven in Zuid-Afrika verrijkt de familie, leert hen nieuwsgierig te blijven, maar laat hen ook (keihard) relativeren.
Bekijk ook eens het blog van Iemke.
