Eerst dacht ik nog, ik hoor het niet goed. Maar het klinkt echt luid en duidelijk door de township."Ach, rot toch op man!" De lokale Xhosa bevolking heeft blijkbaar een paar lekker Amsterdams klinkende uitroepen opgepikt van de Nederlandse vrijwilligers. Als ik hem verbaasd aankijk, krijg ik die vrolijke glimlach.
Met geld en mankracht uit Nederland wordt in de township Zolani bij Ashton een opleidingscentrum voor volwassenen met een oppervlakte van 280 vierkante meter gebouwd. De lokale mensen willen graag een vak leren om in hun eigen onderhoud te voorzien.
Hier in de township heeft onze Zuid-Afrikaanse bouwploeg al heel wat meegemaakt. We zijn in januari begonnen om mensen te selecteren en die gedurende een aantal zaterdagen op te leiden tot bouwvakker. Als op 16 maart de eerste Nederlanders komen, staan onze mannen er wat verlegen en onwennig bij. Ze weten niet wat ze kunnen verwachten en wat er precies van hun verwacht wordt. Ze weten dat ze gedurende acht weken mee gaan bouwen aan het gebouw dat straks het opleidingscentrum zal zijn van hun township. Extra moeilijkheid is, dat ze iedere twee weken weer moeten wennen aan een nieuwe groep van zes Nederlanders. Het moet voor deze zeven inwoners van de township echt een cultuurshock zijn.
Het is mooi om mee te maken dat ze hun aanvankelijke onzekerheid hebben overwonnen en als een goed geoliede machine hun gang gaan. Ze hebben er zichtbaar lol in om met de Nederlanders samen te werken en over en weer leren ze veel van elkaar.
De mensen die we hier als vrijwilliger krijgen, komen van vier verschillende organisaties in Nederland en hebben vaak een hoge technische opleiding, maar minder praktijkervaring. Het wordt echt leuk als we uit Nederland een ploeg krijgen van drie vrouwen en drie mannen. Het is in de zwarte cultuur ondenkbaar dat vrouwen in de bouw werken. De vrouwen dachten dat het maar het beste was om gewoon te laten zien wat ze waard waren door lekker hard mee te werken. De galante Xhosa mannen probeerde ze steeds te helpen, omdat ze dit niet echt vinden kunnen. Als Karin aan het timmeren is, moet ze op haar hoede zijn anders haalt men de hamer uit haar hand. Wat we ook zeggen of doen, niets helpt. Als vrouw heb ik het project van het prille begin af begeleid en dat werd na wat scepsis best geaccepteerd maar vrouwen die echt op de steiger staan dat is toch wel heel vreemd.
Hoe raar men dat vindt, werd pas na een paar dagen duidelijk. Een van de vooraanstaande leden van de gemeenschap kwam naar me toe en vroeg of het in Nederland normaal is dat vrouwen dit soort werk doen, want in zijn cultuur wordt dit beschouwd als mishandeling. Toen we hem hadden uitgelegd dat deze technische vrouwen in Nederland een keurige kantoorbaan hebben maar dat ze voor twee weken naar Zuid-Afrika zijn gekomen om de zwarte gemeenschap te helpen was hij toch enigszins gerust gesteld. Hij liet me een paar dagen later wel weten dat hij Nederland een gek land vindt, maar dat de mensen heel erg lief zijn.
Onderweg hebben we zin in een kopje koffie dus stop je dan bij padstal (een wegrestaurantje of winkeltje). Ik stond toch even raar te kijken toen ik de naam zag: "Dagga" is het Afrikaans woord voor Hasj of Marihuana.
Dit leek me dus de Afrikaanse versie van een coffeeshop. Eenmaal binnen bleek dat niet te kloppen.
Geen dagga, wel lekkere koffie en daar was het ons om te doen.
En dan ook nog
Zuid-Afrikaans spreekwoord:
"Hull het een drol in die drinkwater!" Dit betekent:: "zij hebben een probleem!"
