Wat hebben Middelburg, Amersfoort, Ermelo, Amsterdam met elkaar gemeen? Inderdaad, ze liggen alle vier in de noordelijke provincie Mpumalanga van Zuid-Afrika.
Je weet dat een paar honderd jaar geleden Nederlandse boeren zich hier vestigden, maar het blijft vreemd om plaatsnaamborden te zien met zulke oer Hollandse namen. Het is maar één van de vele charmes van deze provincie.
Het is tenslotte ook voor veel toeristen de verbinding tussen Johannesburg luchthaven en Krugerpark! Ook voor mij was het zo'n 16 jaar geleden de eerste kennismaking met het Zuid-Afrikaanse platteland. Als de dag van gisteren herinner ik me nog hoe ik onder de indruk was van dat fantastische licht wat alle kleuren zoveel helderder maakt. Hoe prachtig en wijds het landschap was, een ongelofelijke ruimte die voor mij vreemd was.
Wat me echter het meest verbaasde was, hoe vriendelijk, aardig en respectvol de bevolking met elkaar omging ongeacht huidskleur, rang of stand. Iets wat in mijn Nederlandse ogen heel raar was, want dit land had nog maar een korte tijd geleden het juk van de apartheid afgegooid. Weliswaar in de eerste geweldloze revolutie in de wereldgeschiedenis.
Wat weer te danken was aan de wijsheid van hun leider Madiba, Nelson Mandela. Toch had ik bitterheid en boosheid verwacht bij de zwarte bevolking over het onrecht dat hen was aangedaan. Uit niets bleek echter enige rancune of kwaadheid. Ze waren juist vriendelijk, aardig en vrolijk. Het paste niet in het plaatje wat ik had van Zuid-Afrika.
Hier in de uitgestrektheid van Mpumalanga heb ik letterlijk en figuurlijk de ruimte om er over na te denken. Nu jaren later hoor ik een Nederlander die voor zijn werk al een keer of tien in Zuid-Afrika geweest is zeggen; Hoe vaker ik hier kom, hoe minder ik van dit land begrijp! Maar zover was ik toen nog lang niet.
Alles was nieuw, mooi en bijzonder. Die dag staat voor ons op het programma: Pelgrim's Rest, Bourke's potholes, de drie rondavels en God's window. Het leek wel of iemand een hele vakantie in één dag probeerde te stoppen. Dit werd een dag met een gouden randje!! Alles was prachtig! Zelfs de verkoopster van souvenirs was een foto waard.
Als we Bourke's Potholes verlaten wordt het weer slechter, het is erg mistig. Jammer, we kunnen door het slechte zicht niet door "God's window" kijken. Ach ik voel me sowieso nog tenminste 40 jaar te jong om door God's raam te loeren.
We zouden volgens de reisleiding in Graskop stoppen om ergens lekker pannenkoeken te gaan eten. Vervelend is dat het inmiddels zo mistig is dat de twee Volkswagen busjes waarin we onderweg zijn de weg volledig kwijtraken. Tot wel een uur lang reden we door Graskop! Jammer maar tja, dat kan gebeuren denk ik nog.
Als ik jaren later terugkeer naar Graskop heb ik hier meer moeite mee want echt Graskop is niet veel meer dan 4 straten, een kroeg, een winkel en een kerk. Zelfs een blind paard kan hier nog niet verdwalen! Hoe is het mogelijk dat we daar zolang hebben rondgedoold? Ik denk echt dat de reisleiding wat tijd wilde doden en het gewoon een beetje spannender gemaakt heeft dan het was! Ze hebben in ieder geval bereikt dat als ik aan Mpumalanga denk, niet Krugerpark, Bourke's Pothole's of Pelgrimsrest als eerste in m'n gedachten komt maar alleen het gehucht Graskop!
Zuid-Afrikaanse zegswijze: 'Dis nie alles gras wat groen is' - Het is niet alles goud wat er blinkt.
