Als de dag van gisteren herinner me hoe het was om hier aan te komen. In Nederland alles verkocht… we hebben afscheid genomen van vrienden en familie… we stappen op het vliegtuig, het avontuur tegemoet!! Dan opeens… wonen we in een plattelands dorpje in Zuid-Afrika!
Als ik op een zonnige dag buiten bezig ben om het glas van de buitenlampen weer enigszins doorzichtig te maken, komen de buren spontaan één voor één een praatje maken. Allemaal spreken ze Afrikaans en ik kan het, als ze langzaam spreken, redelijk volgen. Ik heb een cursus Afrikaans gedaan op de computer, maar die blijkt hopeloos onvoldoende voor een vlot gesprek. Als ik in het Engels antwoord geef, zie ik dat ze onzeker worden. Ik neem me voor snel Afrikaans te leren!
De mensen zijn zo ontzettend vriendelijk… ze heten ons welkom in het dorp en lijken oprecht blij ons als nieuwe buren te hebben. Ze komen langs met spullen, eten en goede raad om het ons zo makkelijk mogelijk te maken. Ik ben erg onder de indruk van hun enorme vriendelijkheid en hulpvaardigheid.
Als we eenmaal ons huis op orde hebben, wordt het dan ook tijd ze uit te nodigen voor een echte kennismaking. Maar hoe doe je dat? We besluiten de buren op een ochtend op de koffie uit te nodigen. Dat iedereen hier thee drinkt, weet ik dan nog niet!!
Zes mensen beloven te komen. Bij de bakker ga ik even een taart kopen. Als ik al in de winkel sta bedenk ik me dat het misschien handig is om twee taarten te kopen zodat er iets te kiezen valt.
Als de buren zijn gearriveerd, wordt eerst ons nieuwe huis met zwembad bezichtigd. Ze zijn het er over eens: 'Dis baie oulyk' (heel leuk!!). En het uitzicht is echt 'wonderlik' (fantastisch). Ik heb de taarten met de gebaksbordjes alvast op het aanrecht staan om het mezelf zo meteen makkelijk te maken. Na de rondleiding door het huis pakt de ene na de andere buur spontaan een gebaksbordje en legt daar twee of drie stukken taart op!!! Ze vragen waar ze de thee kunnen inschenken en gaan met 'hun buit' lekker in het zonnetje zitten. Ik weet niet wat me overkomt. Dit is vreemd voor me. Als ze weggaan is echt alle taart op!! Geen kruimel meer over....!!!
Pas veel later later besef ik dat twee of drie stukken taart bij een kopje thee hier heel normaal is! Ik krijg nog het schaamrood op de kaken als ik aan die ochtend terug denk. Ze hebben ons vast en zeker heel krenterig gevonden met maar twee taarten!!
Sindsdien haal ik een vrachtwagen eten in huis als we bezoek krijgen! Eten, 'KOS', is hier het middelpunt van het bestaan, lijkt het wel!!!! We hebben ook meteen maar de oude (Nederlandse) gebaksbordjes naar de rommelmarkt gebracht… die zijn hier toch hopeloos te klein!!
En dan ook nog
Het spreeklwoord: 'Ek is nie onder 'n uil uitgebroei nie!!'
Ik ben niet van gisteren!!
Dit bord snap ik echt niet! Jij wel?
Bedoelen ze hier nu dat een paar koeien hun eigen zaakje begonnen zijn op deze kruising?!
In de zin van:'There is no business like cow-business!!'
