Als je ver weg in een mooi, warm land woont ben je een geweldig vakantieadres voor familie, vrienden en soms vage kennissen uit Nederland. Het mes snijdt in dit geval aan twee kanten, want ook voor mij is het fijn om op die manier de banden weer aan te halen. Inmiddels weet ik hoe het werkt, vlak voor aankomst krijg ik 'n e-mailtje met de vraag of ze iets kunnen meebrengen uit Nederland.
Heerlijk, denk ik en begin na te denken over wat je hier echt mist. In het begin had ik een gigantische verlanglijst die ging van nieuwe haring tot theedoeken van de Hema maar allengs wordt de lijst steeds korter. Nieuwe haring is bij bijna 40 graden toch net even anders van smaak en er blijken in Zuid-Afrika ook goede theedoeken te koop.
Toch heb ik altijd wel iets wat ik lekker of leuk vind om uit Nederland te krijgen. Zoals heerlijke, oude kaas, echte hagelslag of van die keurig overzichtelijke, Nederlandse kranten en tijdschriften. Een tijdschrift of krant lijkt hier een oneindige levensduur te hebben, want ook alle andere Nederlanders in de omgeving willen ze graag lezen. Die mensen krijgen ook bezoek en op die manier ontstaat er een levendig, maar soms wat rommelig, ruilsysteem waardoor je een bepaalde Libelle, Viva, Flair of Margriet zomaar 2 of 3 keer voorbij ziet komen.
Ik merk overigens nu al dat als ik een roddelblaadje onder ogen krijg, de helft van de besproken "beroemdheden" mij totaal niks zegt. Zo betrekkelijk is roem blijkbaar!
Voor mezelf is het fijn te weten dat ik steeds minder dingen mis uit Nederland. Steeds meer voel ik me hier thuis en heb geen behoefte aan lekkers uit m'n oude vaderland. Een staaltje van goede integratie, dunkt me.
Ik ben echt verslingerd geraakt aan de struisvogel steak, boerenworst, wilde gerookte zalm, snoek en hier gemaakte Franse kazen. Ik geniet van de volle smaak die groente, vlees en aardappelen hier nog wél hebben. De uitgebreide keuze aan vers fruit die we hier hebben is ongelofelijk. Nee, ik ben tevreden hier.
Ik mag dan soms m'n vrienden uit Nederland missen, maar zeker niet de aardappels! Toch schuilt er een gevaar in geen verlanglijstje maken, want m'n vriendjes besluiten dan zelf wat ik erg mis.
Dit jaar ben ik op dit gebied gigantisch in de prijzen gevallen. Op dit moment ligt er hier 3 kg pepernoten, een mud gedroogde Nasi- en Bamikruiden en een aantal enorm grote zakken drop. Ik houd echt niet van drop, maar hoe zeg je dat tegen mensen die speciaal voor jou een paar kilo van dat spul in hun toch al volle koffer hebben gestouwd??
Mijn strategie is om het dolblij en verrast aan te pakken, hen uitgebreid te bedanken en het dan vóór de vervaldatum te proberen door te sluizen naar mensen die er wel weg mee weten. Want geloof me, er rust nog steeds een taboe op een Nederlander die geen drop lust maar liever 'n oude krant leest!!
Zuid-Afrikaanse zegswijze:
Als die mens die vrug druk word dit vrot. Als je iets wilt forceren mislukt het
