Lid worden van 'n paar verenigingen is doorgaans de aangewezen manier om mensen te leren kennen. De keuze uit het aantal verenigingen is hier op het Zuid-Afrikaanse platteland beperkt en het was dan ook even zoeken naar de mogelijkheden.
Ik lees graag en had best zin in een lidmaatschap van de leeskring. Daar beleef ik interessante avonden en heb geleerd dat er veel goede Afrikaanstalige schrijvers zijn die het verdienen om vertaald te worden. Verfrissend is ook dat een schrijver zich hier niet te groot voelt om in zijn auto te stappen voor een rit van 6-8 uur om in onze kleine vereniging een praatje te komen houden met als enige beloning een flesje zoete wijn en een gratis overnachting. Op deze manier heb ik hier in 3 jaar meer auteurs ontmoet dan in al m'n jaren in Nederland.
Dubieuzer is m'n lidmaatschap van de plaatselijke Kunstenaarsvereniging. Ik zou echt over de schreef gaan als ik mezelf kunstenaar zou durven noemen. Ik ben wel creatief en handig met de computer en was blij dat ik dit jaar de poster voor de kunstroute voor ze kon ontwerpen. Op die manier had ik toch het gevoel m'n lidmaatschap enigszins te rechtvaardigen. Want eerlijk is eerlijk bij deze groep zitten louter heel aardige mensen.
Verder …….ik durf het bijna niet te vertellen, ben ik lid van de Tuinvereniging. Ja ik, die nog geen grasspriet van een plant kan onderscheiden! Met een heel serieus gezicht woon ik al de vergaderingen bij en knik begrijpend als men het heeft over stekpoeder, scheuren en enten. Ook hier zijn de leden leuke, sympathieke mensen.
Ik zeg nou steeds 'mensen' maar ik kan net zo goed 'vrouwen' zeggen want mannen doen hier niet aan clubs. Die werken doorgaans op de boerderij en gaan echt hun spaarzame vrije tijd niet opofferen aan dit soort 'malligheid'. Sorry, ik dwaal af het ging tenslotte over de clubjes!
Zoals gezegd ga ik trouw naar de maandelijkse bijeenkomsten van de drie clubjes. Het stramien is steeds hetzelfde. Na een redelijk serieuze vergadering mondt het als vanzelfsprekend uit in een festijn van een hapje met een drankje. Die typisch Nederlandse verkleinwoordjes zijn hier niet op hun plaats. Daar waar de Nederlander trots is op: "alles met mate" wordt hier opgeschept en ingeschonken alsof geen morgen bestaat! Ik ben er nu aan gewend maar de eerste paar keer werkte die overvolle borden en volle wijnglazen echt op m'n lachspieren.
Na 3 jaar trouw lidmaatschap ken ik nu veel gezichten en namen maar de mensen erachter heb ik er niet door leren kennen. Wat doe ik toch verkeerd denk je dan!!! Tot me afgelopen maandag bij de Leeskring weer een aspect van de Afrikaanse cultuur duidelijk werd. De voorzitster opent de vergadering en deelt mee dat Marietje verhuisd is naar het 300km verderop gelegen, George omdat haar man is overgeplaatst. Ze laat een blocnote met een pen rondgaan met de vraag of we daarop de namen en telefoonnummers willen schrijven van mensen die we kennen in George zodat Marietje die mensen kan bellen met de vraag of ze vrienden kunnen worden. Kijk, dit had ik nou weer nooit in m'n botte Hollandse hersens gehaald!!!!
Zuid-Afrikaans spreekwoord:
Van geen sout of water weet nie!! Geen flauw benul hebben!
Beetje laat, maar ik stuur jullie voor 2010 vanuit Zuid-Afrika toch nog de beste wensen...
dat Oranje hier maar wereldkampioen mag worden!!!
