Het moge een feit zijn dat ik mij vaak nogal positief uitlaat over mijn leven in Zuid-Afrika. Op de een of andere manier schijnt dit altijd vragen op te roepen, maar de vraag: 'Mis je Nederland dan niet?' is een duidelijke favoriet. Het antwoord, vooropgesteld dat ik mijn familie en vrienden natuurlijk ontzettend mis, is NEE.
Nee, ik mis het studentenhuis niet waar ik, naast dat het er gezellig is, vooral woon omdat de huur nu eenmaal laag is. Ik mis het ook niet dat deze zogenoemde gezelligheid altijd hand in hand lijkt te gaan met ergernissen aan andermans troep en ellendige schoonmaakroosters die, zonder enige uitzondering, altijd enthousiaster geschreven dan gebruikt worden.
Ik mis mijn oude opoefiets niet, die ik er soms heimelijk van verdenk er de voorkeur aan te geven kapot te gaan als het regent, wat ik overigens ook niet mis.
Ik mis 'Goede tijden' niet, zelfs niet toen ik hoorde dat Janine van plan was Ludo te vermoorden, of was het andersom?
Ik mis het niet om met vrienden de agenda's naast elkaar te moeten leggen om dan te concluderen dat je over drie weken eens een avondje tijd voor elkaar hebt, tenminste, als je die ene afspraak kunt verzetten, maar daar bel je dan nog over.
Ik mis het niet om, als Ajax verliest, een week te moeten aanhoren dat dat alleen maar kwam omdat de scheids partijdig was.
Het verlangen om op zaterdagmorgen mijn humeur te laten verzieken door mijn chronisch chagrijnige baas begint langzaam te slijten. En, geloof me, zelfs een leven zonder collegebanken en tentamens went op den duur.
Ik mis het niet om, als de thermometer een uitzonderlijke piek van 24 graden heeft bereikt, samen met de rest van Nederland hutjemutje op het strand van Zandvoort te liggen en dan een dagjestoerist te worden genoemd.
En nee, de aanblik van mijn overbuurman, die gewapend met een rood schepje en een plastic zakje zijn teckel uitlaat, mis ik ook niet.
En dan is er nog een scala aan andere typisch Nederlandse clichés waar ik ook bijzonder goed buiten blijk te kunnen. Kroketten bijvoorbeeld of pindakaas, de eindeloze discussie over de Marokkanen in ons land, de rij voor de kassa van de Albert Heijn, het individualisme, werkstress, vertragingen bij de NS, de sexloze verschijning van Balkenende, dagelijks te zien op tv. Om maar wat voorbeelden te noemen...
Vorige week ging ik een avondje op bezoek bij Hollandse vrienden. 'Kom maar rond koffietijd,' hadden ze door de telefoon gezegd, dus zorg ik dat ik er om acht uur ben en drinken we samen koffie met een bastogne-koek, vers aangeleverd uit Nederland (en dus extra lekker).
We kijken 'de Lama's' op dvd en de stemming zit er goed in. Dan zetten we ons rond de tafel voor een ouderwets gezellig potje Triviant. De glazen zijn gevuld en er gaat een schaal met toastjes rond. Ondanks dat er fanatiek wordt gespeeld is het geen moment stil, de tijd vliegt voorbij. Toch heerlijk, zo'n avondje onvervalste Hollandse kneuterigheid!
