In Afrika valt altijd wel iets te beleven. Het leven is er onvoorspelbaar, op een aangename manier. De openheid van de bevolking zorgt elke dag voor een nieuw verhaal dat je nooit hebt gehoord. Om iedere hoek wacht een nieuw avontuur.
Vandaag ben ik in Oudtshoorn, een relatief kleine plaats in Zuid-Afrika, maar wereldberoemd om zijn struisvogels. Zuid-Afrika heeft 44 miljoen inwoners, 290.000 struisvogels en meer dan 1100 struisvogelfarms. Op een van deze vele 'farms', krijg ik een rondleiding en kom ik van alles te weten over deze enorme vogels. Zo zijn struisvogels bijvoorbeeld bijzonder trouw in de liefde, zijn struisvogel-eieren zo sterk dat je erop kunt staan en kan een struisvogel rond de 70 jaar oud worden.
Ik bekijk de broed-machines in een van de grote schuren op de farm. De eieren worden hier warm gehouden en om de paar uur automatisch gedraaid. Dan mag ik de kleintjes aaien, die in een aparte ren door elkaar heen krioelen. Ik had er nooit zo bij stilgestaan, maar struisvogels zijn echt grappige beesten en zoals bij alle dieren, zijn de jonkies onweerstaanbaar.
De farmers verdienen hun Randen door het vlees van deze vogels te verkopen. Daarnaast maken ze de mooiste kleding, hoeden en zelfs plumeau's van de veren, trekken ze soep van de halzen en kun je met 1 struisvogel-ei 37 mensen van een omelet voorzien! De schalen van deze eieren worden daarna fijngestampt en dienen als decoratie voor potten en vazen door het als mozaiek in te leggen. En dat is nog niet alles wat je met struisvogels kunt doen..
Juist! Struisvogel-racen. Persoonlijk had ik er nog nooit van gehoord maar in Zuid-Afrika is dit een ware sport en ik krijg een demonstratie van drie zogenoemde 'struisvogel-jocky's.' Als het startschot wordt gegeven, rennen drie struisvogels de racebaan op, opgejut door het luide geroep van hun jocky's. Het hele gebeuren duurt nog nog geen minuut maar het is een vreemd gezicht om drie volwassen mannen zo fanatiek op een vogel te zien rijden.
Dan is het mijn beurt. Een van de jocky's verteld me vluchtig de kneepjes van 't vak en voor ik het weet zit ik bovenop een struisvogel. De lange hals wordt gebruikt voor het sturen en remmen. Wil je langzamer of stoppen, dan trek je de hals naar je toe en gebruik je deze als een soort handrem. Wanneer je besluit linksaf te willen dan duw je de hals van de vogel gewoon een stuk naar links en daar ga je.
Ik moet me goed vasthouden want mijn 'struis' rent harder dan ik had verwacht. De farmers plagen me en jutten de struisvogel op, zodat hij nog harder gaat lopen. De situatie is zo hilarisch dat de tranen over mijn wangen lopen en ik er bijna afval van het lachen.
Als ik eenmaal weer veilig met beide benen op de grond sta, krijg ik mijn diploma struisvogel-rijden en kijk ik terug op weer een geweldige dag in Afrika, waar altijd iets te beleven valt!
