Column 15 | Januari 2007
Met een slaperig hoofd sta ik 's morgens om zes uur uur bij de ingang van mijn hostel in Durban. Vandaag haalt Georgette, een kennis uit Nederland, mij op met haar auto. Samen rijden we vandaag naar haar huis, een rit van ruim twaalf uur.
Files bestaan ook in Zuid-Afrika, waardoor Georgette mijn hostel pas tegen zeven uur bereikt. Ontzettend lief en ze heeft nog koffie meegenomen ook! Met mijn chocoladerepen erbij wordt dat vast een lekker ontbijt…
Ik heb Georgette een paar jaar geleden ontmoet op een verjaardagsfeestje van mijn zwager. Ze studeerde destijds Bos- en Natuurbeheer in Wageningen en was regelmatig in Zuid-Afrika te vinden. Tegenwoordig woont ze in de bush bij Acornhoek, een plaatsje aan het Krugerpark. Hier doet ze een driejarig promotieonderzoek naar de effecten van olifanten en andere hoefdieren op boompopulaties in de savanne.
Versnellingspook
Ik heb van tevoren groot ingeslagen, want de eerste supermarkt is ruim twintig kilometer van haar huis. Nadat we mijn backpack en het eten hebben ingeladen gaan we met Harrison, zoals Georgette haar auto noemt, op weg. Voordat ik naar Zuid-Afrika kwam, deed ik verwoede pogingen om mijn rijbewijs te halen. Helaas, twee keer gezakt en dat blijkt. Bij het zien van haar versnellingspook met daarop de cijfers één, drie en vijf vraag ik nieuwsgierig aan Georgette: "Hé, is je pook 135 rand?".
In de vroege avond bereiken we haar huis. Ze woont hier samen met haar hond Cleo. Georgette en Cleo zijn echte maatjes en begroeten elkaar uitgebreid. Ook ik krijg een lik van de hond. Aan haar huis ligt het 'bushkamp', een groep hutjes waar onder meer studenten verblijven. Ik ontmoet Betty en Anna, twee Nederlandse meisjes die geneeskunde studeren. Zij lopen drie maanden co-schappen bij een ziekenhuis in de omgeving.
Sinterklaas
Het is bijna vijf december. Samen met Betty en Anna is Georgette daarom druk bezig met het voorbereiden van Sinterklaasavond voor vrienden uit de omgeving. Voor de kinderen hebben ze cadeautjes gekocht, ingepakt met zelfgemaakt pakpapier. Georgette heeft de dankbare taak om deze pakjes om vijf uur 's ochtends in hun schoenen te stoppen.
Op Sinterklaasavond houden we pakjesavond op het bushkamp. De aanwezigen komen van landen over de hele wereld, zoals Amerika en Groot-Brittannië. Iedereen heeft wat te eten meegenomen voor het diner en er zijn zelfs pepernoten! Met twee handpoppetjes van Zwarte Piet en Sinterklaas op tafel houden we het 'Sinterklaas dobbelspel', waarbij we de cadeautjes verdelen. Ik blijf over met een voucher voor de tweede serie van Grey's Anatomy en een pakje laxeermiddelen. Altijd handig als je aan het backpacken bent.
Boek Mandela
Na weken van rondreizen komt mijn verblijf bij Georgette als een welkome afwisseling. Ik kom eindelijk toe aan het boek 'Long Way to Freedom' van Nelson Mandela. Het door Mandela zelf geschreven boek over zijn leven is een must voor iedereen die Zuid-Afrika bezoekt. Hij vertelt hier niet alleen over zijn gevangenschap op Robben Eiland, maar ook over de geschiedenis en cultuur van zijn land. Ik vind het een intrigerend boek, niet in de laatste plaats door de droge humor van de man.
Georgette leeft in de bush en dat is te merken. Impala's lopen rond het huis, eekhoorns rennen door de dakgoot en in de bomen zitten aapjes. Om niet op slangen te stappen, lopen we 's avonds met een zaklamp naar de keuken in het bushkamp. 's Nachts hoor ik regelmatig de hyena's buiten janken.
Ik ben niet erg dol op hyena's, ook al vertelt ze me duizend keer dat ze overdag -echt niet!- rondlopen. Regelmatig lopen we samen met Cleo in de omgeving, waarbij ik tot hilariteit van Georgette telkens verschrikt om me heen kijk. Nee, de bush en ik zijn geen gelukkige combinatie.
Marijn
