Column 5 | November 2006
Een aantal keer in de week kookt mijn gastmoeder Sharon voor buitenlandse toeristen. De vakantiegangers, meestal gepensioneerden uit de Verenigde Staten, bezoeken ons huis na een dag vol excursies. De gedachte achter de diners is dat de buitenlandse gasten een idee krijgen hoe het eten in een echt Zuid-Afrikaans gezin eraan toegaat.
Diners
De Minnie's zijn drukke mensen, en ik tref ze zelden tegelijkertijd aan de dinertafel. De toeristen krijgen dan ook zelden het hele gezin te zien, maar alleen Dickie en Sharon Minnie.
Mijn gastmoeder vindt het leuk als ik en Alisa aanschuiven. We zijn volgens haar gewoon deel van het gezin, kenmerkend voor de Zuid-Afrikaanse gastvrijheid. Ik grap dat ik misschien beter wat zwarte make-up op mijn gezicht moet smeren, want met mijn rode haar en mijn witte huid kom ik bepaald niet Afrikaans over.
Sharon maakt de overheerlijkste gerechten, waarvan bobotie (een vleesmaaltijd) mijn favoriet is. Alisa en ik helpen mee met het opdienen en serveren van de gerechten. Tussen de bedrijven door amuseren we de gasten. We praten met ze over ons vrijwilligerwerk, over hun reis en over de Zuid-Afrikaanse cultuur.
Ik vind de diners erg gezellig, maar soms ook vermoeidend. Na een dag werken heb ik niet altijd even veel energie om tot tien uur 's avonds enthousiast te doen. Gelukkig zijn de meeste gasten erg leuk en doen ze mijn vermoeidheid vergeten.
Huizen bouwen
Op een van de diners zijn er Nederlandse gasten. Ze zijn in Zuid-Afrika voor Habitat, een internationale non-profit hulporganisatie. In een week tijd bouwen ze drie huizen in Wallandene, een township ten oosten van Kaapstad. De toekomstige bewoners betalen de huizen via een lening weer terug aan de hulporganisatie.
De Nederlandse vrijwilligers steken ook hun eigen geld in het project en laten zich sponsoren door familie en vrienden. Ik vind het bewonderenswaardig wat ze doen. Je moet het maar kunnen, drie huizen bouwen in een week.
Meehelpen
Mijn gastmoeder is zo onder de indruk van de enthousiaste Nederlanders, dat ze een dagje meehelpt met bouwen. 'Er komen zoveel mensen vanuit heel de wereld naar hier om ons land op te bouwen. Ik vind dat ik dan als Zuid-Afrikaanse zeker mee moet helpen', vertelt ze me.
Doodmoe komt ze 's avonds thuis. Enthousiast vertelt ze over ' die Holanders' die zo hard werkten. Volgens haar hielp iedereen mee en hadden ze de grootste lol. Ze begonnen de dag met alleen de fundamenten van het huis. Tegen het einde van de middag zijn alle muren al gemetseld. De verwachting is dat het eerste huis na een aantal dagen klaar zal zijn. Met zoveel inzet zal dat vast gaan lukken!
Marijn
