Column 17 | Januari 2007
In alle vroegte sta ik op 24 december op de stoep bij mijn reisorganisatie. Na alle stress rond het verlengen van mijn visum kan het genieten nu eindelijk beginnen. De komende weken reis ik rond door Namibië, Botswana en Zimbabwe! Eenmaal boven in het kantoor ontmoet ik mijn groepsgenoten.
Het is een internationaal gezelschap, met onder andere een Australische familie, een Zweeds stel en een broer en zus uit Zuid-Korea. De sfeer is uitgelaten, want iedereen kijkt er naar uit om op deze bijzondere manier kerst en nieuwjaar te vieren.
De komende vier weken reizen we met zijn allen in een truck, die van alle gemakken is voorzien. Zo is er een heuze uitklapbare 'keuken', waarop we ons ontbijt, lunch en avondeten maken, een bagageruimte voor onze backpacks en een grote koelbox.
Tot zover alle luxe, want de komende weken overnachten we op matrasjes in zelf opgezette tenten. Vind ik niet erg, want wat is er mooier dan slapen midden in de natuur?
Tent opzetten
De groep bestaat voornamelijk uit stelletjes. Omdat ik geen zin heb om elke dag alleen mijn tent op te zetten, stap ik regelrecht af op Sam, een boomlange jongen uit Zwitserland. Hij reist net als ik alleen. Mijn voorstel valt in goede aarde, want even later zetten we gezamenlijk de tent op. Het is een sympathieke, wat stille jongen, met wie ik al snel goed kan opschieten.
Het 'campingleven' bevalt mij goed. De dag begint doorgaans voor de ochtendschemer, vanwege de lange reistijden en om de warmte voor te zijn. Overdag stijgt het kwik in Zuid-Afrika naar rond de 35 graden, maar volgens onze gids, Björn, wordt het in Namibië veel warmer.
Ik ben niet echt een ochtendmens, zo ook Sam. Met kleine oogjes breken we elke morgen onze tent af terwijl de hele groep al klaarwakker naast de truck staat.
Kerstdiner
De eerste avond vieren we 's avonds in Citrusdal kerstavond. We zitten aan het kampvuur, waarop Björn het avondeten voorbereid. Door de warmte, de locatie en de nog voor mij onbekende mensen in de groep, voelt het helemaal niet alsof het kerst is.
Op kerstdag zelf reizen we af naar de Orange River, even voor de grens met Namibië. Daar hebben we 's avond een groot kerstdiner met een lam aan het spit een groot buffet. Het is erg gezellig en samen met mijn groepsgenoten feesten we tot laat in de avond.
In Namibië vieren we nieuwjaar. We overnachten in de bush, even buiten Spitzkoppe. Het heeft iets magisch om op deze historische plek het nieuwe jaar in te luiden. Honderden jaren leefden in dit gebied de San, een jagersvolk dat als eerste Zuidelijk Afrika bevolkte. Hun schilderijen zijn nog altijd in de nabijgelegen grotten te bewonderen.
Grot
Onze gids heeft een verrassing voor ons. Tegenover ons kamp ligt een rots, met daarachter een grot. Als we naar binnen lopen, stralen de kaarsjes ons tegemoet. In de een kring staan opklapstoeltjes, terwijl in het midden een kampvuur brand.
Björn heeft zich uitgesloofd, want hij heeft ook een groot diner voorbereid. We hebben maar liefst de keuze uit drie soorten vis en een grote salade. En als toetje is er taart. Jum!
Na al dit heerlijke eten vermaken we onszelf met woordspelletjes. Tegen middernacht lopen we allemaal naar het kampvuur buiten. Om twaalf uur vieren we in de koude Namibische nacht het nieuwe jaar.
Geen vuurwerk dit jaar, maar in plaats daarvan een 'privé-vuurwerkshow' van Andy, een Duitse groepsgenoot. Vol overgave goochelt hij met brandende fakkels, terwijl Australische Math vuur 'spuwt'. Het is een nieuwjaar om nooit te vergeten…
Marijn
