Column 21 | Februari 2007
Na Namibië gaan we naar Botswana. Hier bezoeken we de de Okavango Delta, de grootste binnenlandse delta ter wereld. Met speedboten varen we naar ons eerste kamp in Seronga, een dorpje aan de Okavango rivier. We laden onze spullen in en daar gaan we.
Met een topsnelheid varen we meer dan een uur dit natuurgebied in. De reis is erg mooi. We varen langs hoge rietpalmen, zien vele zeldzame watervogels en af en toe een nieuwsgierige krokodil.
In Seronga zetten we onze tenten op. Het dorpje staat bekend om zijn groepen olifanten, die af en toe langslopen. Het is regenseizoen in Botswana. De hele avond valt de regen met bakken uit de hemel. We barbequen daarom noodgedwongen onder het afdak naast de receptie, maar de sterke wind blaast de regen eronder. Op klapstoelstoeltjes zitten in een kleine kring op de enige nog droge plek. Ja, vakantie valt soms niet mee…
Polers
De volgende dag is het weer warm als vanouds. Vandaag gaan we met de polers, plaatselijke vissers, naar het bushkamp middenin de delta. In mokoros, houten kano's, worden we naar onze nieuwe bestemming vervoerd. Ik deel de boot samen met Björn, onze gids. Ik lig relaxed onderuit. Rug tegen mijn matras. Paraplu tegen de zon boven mijn hoofd.
Achterop staat mijn poler, die als een gondelier het bootje vooruit duwt. We dobberen langs grote, witte waterlelies. Vogels vliegen verschrikt op. Kleine visjes zwemmen links en rechts van de boot. Met een lange, houten paal navigeert de poler ons door nauwe zijriviertjes. Het plonzen van de paal in het water is het enige waarneembare geluid.
We zijn muisstil, want we naderen een meer met nijlpaarden. Deze dieren lijken heel vriendelijk en sloom, maar zijn één van de gevaarlijkste en snelste waterdieren. Als je te dicht in de buurt komt, vallen ze aan. Vluchten is onmogelijk.
Nijlpaarden
Mijn boot ligt voorop. Vanuit het riet horen we het gebrul van een groep nijlpaarden. Het klinkt erg dichtbij. Geschrokken draait Björn zich naar de poler om. 'Weet je zeker dat we niet op ze invaren?' De poler haalt nonchalant zijn schouders op. 'Neuh.' Het riet opent zich en voor ons ligt een grote plas. Dertig meter voor ons steekt een nijlpaardenhoofd uit het water. En verdwijnt dan onder water.
Even is het spannend. Komt hij naar ons toe? Opgelucht zie ik hoe hij na enkele momenten op dezelfde plek weer boven water komt. Minutenlang staren we vanuit onze bootjes naar dit machtige beest. Verlegen door zoveel aandacht duikt het dier weer onder water.
Terwijl we het meer oversteken, duikt op zo'n twintig meter voor ons een ander nijlpaard op. Het komt niet meer boven water. Angstig kijk ik links en rechts in het diepe, maar de nijlpaard laat zich niet meer zien.
Kampvuur
In het bushkamp komen we bij van onze lange tocht. Een aantal van ons oefent met de mekoros. Sommigen blijken volleerde polers en navigeren moeiteloos door het water. De polers maken een kampvuur. Voor de gezelligheid, maar ook tegen de wilde dieren als olifanten en leeuwen. Meestal blijven die op een afstand, alhoewel Björn vertelt dat een nijlpaard bij een vorig kamp een tent voor een vrouwtje aanzag en ermee begon te paren.
's Nachts luister ik naar de geluiden van buiten. Krekels tjirpen om het hardst. Oehoe. Vanuit een boom zegt een uil goedennacht. Er ritselt iets langs de tent. Waarschijnlijk een jakhals. Of is het een hyena? In het kampvuur knapt een houtje. Mijn ogen vallen dicht. In de verte brult een nijlpaard. Ja, jij ook welterusten.
Marijn
