Column 23 | Februari 2007
De reis zit er op. Althans, voor het grootste gedeelte van de groep. Zij blijven achter in Victoria Falls, terwijl Sam en ik, het Zwitserse stel Wolfgang en Susanna doorreizen naar het Krugerpark en de Blyde River Canyon. Wij hebben nog een week te gaan en dan is ook voor ons de trip afgelopen.
'It's a beautiful day'. Zoals elke morgen draait onze gids Björn ons 'U2-lijflied'. Het klinkt surrealistisch zonder de mensen met wie we wekenlang samenleefden. Normaal gesproken zingen we dit lied luidkeels mee, maar nu kijkt iedereen stil voor zich uit. We missen de groep.
Brazilianen
In het Krugerpark krijgen we gezelschap van vier Brazilianen. Met hun enthousiasme en hartelijkheid doen ze ons gemis snel vergeten. Ze houden wel van een feestje. Vanaf een uurtje of twee 's middags wordt steevast de koelbox met bier 'geplunderd'. Uitbundig roepen ze naar elkaar in een taal die ik niet kan verstaan.
Ik bezoek dit park alweer voor de tweede keer, maar dat is bepaald geen straf. Vanuit de truck zien we hoe drie leeuwinnen een groep zebra's omsingelen. Strategisch liggen de ze her en der verstopt in de bosjes. Hun prooi komt langzaam dichterbij. Plotseling springt een van de roofdieren op. Helaas, te vroeg. Verschrikt rennen de zebra's weg.
Wilde honden
Een dag later hebben we nog meer geluk. Op de weg ligt een groep wilde honden. Zeer zeldzaam, want deze dieren worden wereldwijd in hun voortbestaan bedreigd. We verdringen ons voor de ramen. Onze camera's flitsen continu, een videocamera ratelt er bovenuit. De honden lijken niet van ons onder de indruk. Lui liggen ze onderuit op de weg en genieten van de zon.
Van de dieren gaan we naar de natuur. We bezoeken de Blyde River Canyon, een immense kloof waar de Blyde river en Treur River samenkomen. Honderden jaren geleden kwamen hier de eerste 'voortrekkers', Nederlandse kolonisten die de ongerepte delen van Zuid-Afrika verkenden.
Potgieter
De rivieren danken hun namen aan Hendrik Potgieter. Deze voortrekker vertrok met zijn kompanen vanuit hier naar Mozambique, op zoek naar een geschikte handelsroute. Toen ze na een aantal weken niet meer terugkwamen, doopten hun vrouwen het tot de Treur River (rivier van het verdriet, MB).
Potgieter en zijn mannen kwamen enige tijd later bij de kruisende rivier toch opdagen en opgeluchte familieleden gaven het de naam Blyde River (de rivier van het geluk, MB).
Na al dit moois gaan we terug naar Johannesburg, waar we op onze laatste avond samen een stripclub bezoeken. Wil Björn graag. Jammer voor hem zijn de strippers al vertrokken bij de tijd dat we de club ingaan. Binnen is ondertussen de disco begonnen.
Zuid-Afrikanen van alle leeftijden stijldansen op de housemuziek. Grappig. Sam en ik doen mee. Al rondjesdraaiend gaan we over de dansvloer. Stijldansen valt nog niet mee, zo ondervind ik. Draaierig zit ik even later op de barkruk. Changé.
Marijn
