4/5 sept.: Pretoria
De KLM Goldpas, die ik met mijn vluchten naar Memphis bij elkaar had verzameld, deed wonderen. Het was hartstikke druk bij het inchecken, dus wij naar de business class balie op Schiphol en binnen enkele minuten hadden we onze plaatsen. De rechtstreekse vlucht van circa 10 uur was verder prima verlopen, we kregen de nieuwste Disney tekenfilm 'Finding Nemo' te zien, erg grappig trouwens.
Na aankomst op Johannesburg direct doorgereden naar Pretoria, waar we in een buitenwijk in guest house Seidel zaten. We hadden ons helemaal voorbereid op Peruaanse toestanden (smerig, primitief, geen of weinig warm water etc.) maar het was een verademing. Snoepjes op bed, handdoeken: gewoon simpel, maar goed.
Volgende dag Pretoria bezocht maar dat was niet zoveel soeps vonden wij. Naar het voortrekkers monument geweest en de Union buildings waar de president momenteel woont, maar dat had niet onze interesse. Wat wel Twan zijn interesse had was de WC aldaar want op dag 1 al aan de dunne. Ja, hier beginnen de smerige verhalen alweer.
Wat opvalt in Pretoria, wat de hoofdstad van ZAF is, is dat er bijna geen blanken in hartje centrum te zien zijn. Er lopen alleen maar donkere mensen terwijl er in de stad zelf (inclusief buitenwijken) genoeg blanken wonen. Het blijkt dat die hun 'eigen wijken met winkels' hebben. Onze eerste aanraking met de mindere kant: apartheid.
Het weer was verder prima dus we zijn bij het monument van kruger lekker op een bankje gaan zitten relaxen en mensen kijken. Is altijd leuk en interessant en een fijne start van een vakantie.
6 /7 sept.: Blyde River Canyon
Om 07:30 uur vertrokken vanuit Pretoria richting een mooi bergachtig gebied, genaamd Blyde River Canyon. Onderweg zie je weer van alles op en langs de weg gebeuren. Je raakt niet verveeld aangezien een groot gedeelte van het dagelijkse leven op of rond de (snel)wegen plaatsvindt. We zijn langs Middelburg gereden, maar hebben Zeeuws meisje niet gezien. Ze hebben hier overigens veel bekende plaatsnamen, zoals Dublin en Haarlem.
Het is hier nu het begin van de lente en de mensen vinden het hartstikke koud met 25 graden, dus lopen ze met winterjassen, handschoenen en mutsen. Wij echter hebben aan een T-shirt genoeg en dat zorgt voor rare blikken. Wat je opvalt langs de wegen is het relatief groot aantal sloppenwijken / townships, maar daar later meer over. Hoogste punt dat we vandaag gepasseerd zijn was 2150 meter maar we zagen niks omdat het daar ineens potdicht van de mist zat. Voor de rest lijkt het landschap momenteel een beetje op Schotland / Ierland, door die lucht, rotsen en mist.
Dan horen we, nadat we net een haarspeldbocht gepasseerd zijn, een enorme knal, toen grrrrrrrrrrrrrrrrrr en vervolgens zagen we 2 wielen voorbij komen. Hmmmm wat is dat, geen paniek, de bus staat inmiddels enkele meters verder stil en we staan een beetje scheef. Iedereen uitgestapt en we zijn dus de dubbele linker achterwielen verloren!! Dag 3 van de vakantie en was dit 100 meter eerder gebeurd dan hadden we de bocht gemist en rechtdoor het ravijn in gegaan… geen paniek.
Wij de berg af en de bosjes in op zoek naar de wielen en ondertussen was er hulp ingeschakeld (lang leven het mobieltje, want we stonden daar vrij afgelegen). We hebben daar op die bergpas 2,5 uur staan wachten totdat er een busje kwam. Maar wij zijn met 18 man en het busje was maar voor 8 personen, dus dames mochten mee en de mannen bleven achter. Weer een uur later kwam de ZAF´se ANWB zeg maar, twee mannen onder de olie die onze bus kwamen repareren. Compleet nieuwe wielen + remcilinder erop gezet en we konden weer op weg.
Het was ondertussen stik donker dus weinig meer van het landschap gezien. Liek zat dus in dat eerste busje wat met hoge snelheid op weg was naar 'Aventura Resort'. Sawadee (onze reisorganisatie) staat voor avontuur, en dat hebben we op dag 3 al gemerkt! Het pension, midden in de bergen, zag er goed uit. De volgende ochtend werden we wakker van de bavianen om ons huisje, weer eens wat anders dan krijsende kinderen.
We zijn vervolgens naar een aantal watervallen, Bourke's Luck Potholes (door water uitgeslepen gaten in rotsen), Pinacle Rock geweest en bij wat vergezichten gestopt. Erg mooi! Je ziet hier ook overal koeien op de weg en het is dus oppassen met rijden. Onze Afrikaanse chauffeur, Elton, vertelde dat al deze koeien voornamelijk van de plaatselijke donkere bevolking zijn terwijl de blanken ze vaak achter hekken in 'weilanden' houden.
Omdat er regelmatig ongelukken gebeuren halen ze 1 keer per jaar alle koeien op die los lopen en brengen die naar een stad 40 km verderop. Wil de eigenaar zijn beesten terug hebben dan moet hij ze daar tegen betaling komen halen. Dit doen ze wel omdat de koeien voor de Afrikanen hun broodwinning is, maar het kost ze veel geld om ze op te halen. De maanden daarna zie je geen koe meer op straat lopen.
De temperatuur is hier in ZAF trouwens erg wisselvallig, de ene keer bloedheet en een uur later erg koud, dus we zeulen overal een trui of jas mee naar toe. In de vroege avond een wandeling van 1,5 uur gemaakt door de Canyon naar weer een waterval en we hadden uitzicht op de 3 rondavels, de beroemde bergtoppen in de Blyde River Canyon. We hebben ook al weer veel rare beesten gezien, ofwel andere beesten die wij niet kennen, maar de namen…?
8 /9 sept.: Kruger National Park
Wederom vroeg op, 06:00 uur, naar ons kamp voor de komende twee nachten: 'Lower Sabie' midden in het Kruger Park. Weer overal bavianen onderweg en het is in deze, lage regio t.o.v. de Canyon, ook een stuk warmer. De natuur begint net uit zijn winterslaap wakker te worden, dus de bomen worden al wat groener en her en der wat bloeiende planten.
Dit is het droge gebied van ZAF dus dat beloofd wat voor de kust. Het was waarschijnlijk nog mooier geweest over een maand, maar dan heb je minder kans dat je beesten ziet (hoog gras) en moesten we aan de malaria pillen. Je ziet langs de weg vaak bordjes met 'stones for sale', dus echt stapeltjes keien die je kunt kopen terwijl je ze 50 meter verder zo gratis uit het gras kan halen. Erg maf.
Toen kwamen de beesten. Een kudde Hyena's rond onze jeep en die trokken er een stuk rubber af. Ook lynxen, cheeta's, rietbokken, (dode en levende) buffels, neushoorns, impala's, leeuw, gieren, giraffes, gnoes, wrattenzwijnen, zebra's, olifanten, krokodillen, kudu´s en allerlei vogels gezien. Is toch wel een machtig gevoel, anders dan de Beekse Bergen!
We sliepen in het Kruger park aan de sabie rivier, wel achter hekken, in een luxe tent met een primitieve badkamer. Het gave was dat je al douchend vrij uitzicht had over de vlaktes met beesten, dat is nog eens puur genieten! Het restaurant had uitzicht op het water en tijdens het eten liepen de olifanten, nijlpaarden en buffels als het ware langs je bord! De maan was bijna vol dus je zag best veel, nogmaals een machtig gevoel!
Die nacht in de tent hoorden we gebrul, Twan is nog zonder lenzen even wezen kijken maar zag alleen een vage, zwarte schim. 's ochtends hoorden we dat dit nijlpaarden waren die 's nachts het water uit komen om op land te grazen. Lieke heeft hier nog een leuk verhaal over met baobab bomen enzo dus liefhebbers kunnen met haar contact opnemen. Toen al game drivend (dit is in een jeep door het park op zoek naar wild) verder.
Toen zagen we Blauw Aapjes, hun vacht is niet blauw maar ze hebben in de paringstijd blauwe ballen (sorry voor het taalgebruik, maar ze waren Jan de Bouvrie Kreta blauw!!!!). Ik hoop dat de foto gelukt is, erg maf en onnatuurlijk gezicht. Verder kwekvogels, reigers in alle soorten kleuren en maten, arenden en olifanten gezien.
Op dag 1 hadden we ook één olifant gezien, echter alleen de kont, maar nu kwamen er 38 stuks een paar meter voor ons het pad oversteken. Na de lunch zelfs nog meer olifanten, maar nu voor en achter de bus, dus we zaten opgesloten. Eentje werd zelfs agressief en begon te dreigen door te brullen, flapperen en te stampen. Of het nog niet genoeg was zagen we vlak bij het kamp nog eens 15 olifanten in de rivier staan. En wij na dag 1 maar denken dat we misschien geen olifant meer zouden zien.
Om 17:00 uur een nacht game drive gemaakt. Het is hier namelijk in de winter / lente om 18:00 uur al pikke donker. Voordat we de jeep in wilden stappen ziet Lieke iets bij Peter zijn voet (een groepsgenoot) bewegen en roept ahhhhhhh….. een slang! Het was een hele grote (1,5 meter lang minstens en behoorlijk dik) en hij was ook weer zo weg.
Elton kwam met een boekje met plaatjes en Lieke pikte er, zonder de namen / omschrijving van te zien, eentje heel duidelijk uit. Het was de Black Mamba, de meest dodelijke en giftigste slang in Zuidelijke Afrika. Vrij zeldzaam om te zien. Hij dankt zijn naam aan het feit dat de binnenkant van zijn bek pik zwart is. Na een beet ben je binnen een uur dood en om ons gerust te stellen was er in de omgeving van ons kamp geen ziekenboeg oid die je kon redden. Elton, die slangenfreak is, vond het geweldig en baalde als een stekker dat hij hem niet had gezien! Dat was dus al weer avontuur voordat we de avond in gingen.
De 3 uur durende drive viel wat tegen want we zagen niet veel meer dan 2 konijnen, 1 muis en een duizendpoot terwijl de beesten juist 's avonds en 's ochtends actief worden om te jagen. Maar ja ze zitten hier overal en nergens en het park is bijna net zo groot als België dus het is altijd een gok. Toen zagen we net voor het einde van de drive een witte neushoorn met jong! Ze dartelden als ballerina's van enkele tonnen aan kg door het veld heen. Zo snel als we ze zagen, zo snel waren ze ook weer weg.
We hebben dus 4 van de big 5 gezien. Olifant, buffel, leeuw en neushoorn, alleen het luipaard dus niet. Het nijlpaard ziet er een beetje suf uit maar in vergelijking met big 5 dood het nijlpaard meer mensen dan de hele big 5 bij elkaar. Omdat ze ´s nachts op land komen om te grazen en 's ochtends weer terug gaan naar het water gebruiken ze vaak dezelfde paden / routes als Afrikanen die water uit de rivier gaan halen. En dan komen ze elkaar dus tegen.
10 sept.: Swaziland
Vanuit Kruger park op weg naar Swaziland. De avond daarvoor zagen we dus heel kort de neushoorn, al rijden het park uit zagen we er ineens meerdere. Bij de grens eerst langs de ZAF paspoort controle en vervolgens langs die van Swaziland, Swaziland is namelijk een onafhankelijk land net zoals Lesotho. Dit land komt een stuk ´netter´ over dan wat we tot nu toe gezien hebben van ZAF. De wegen zijn beter, de bermen zijn netjes gemaaid en schoon, etc.
Even een kort verhaaltje over de democratie in Swaziland. De koning had een 3 daags nationaal feest georganiseerd om zijn 11de vrouw uit te zoeken. Zijn oog was gevallen op een 17 jarig schone, maar die weigerde. Toen heeft hij haar laten ontvoeren. De ouders waren het hier natuurlijk niet mee eens en spanden een rechtszaak aan bij verschillende rechters. Al deze rechters gaven hen gelijk, maar een dag later werden deze rechters allemaal ontslagen door de opperrechter die op zijn beurt een nieuw privé vliegtuig van de koning kreeg.
Swaziland wordt voor driekwart omringd door ZAF en voor het overige deel door Mozambique en overal op de weg zie je fietsende mensen. De mensen zien er allemaal erg kleurig uit. Ook veel open vuren langs de weg waar men zit te eten of waar je eten kan kopen. De mensen leven hier en in ZAF nog veel in van die authentieke rondavels, ronde klei-huizen met een rieten dak, en ze scheiden hun erf af met een hek van rechtopstaande takken.
Aangekomen bij ons hutje in het Hlane National Park (Bhubesi Camp) hebben we een 3 uur durende bush walk gemaakt. Dit is lopend onder begeleiding van een ranger op zoek naar wild. Een stuk spannender dan in een jeep. Na een aantal minuten staan we op een paar meter afstand (circa 4m) oog in oog met een aantal neushoorns en dan slaat je hart wel een extra slagje. Die van hun ook want we hadden de wind in de rug en die waaide naar de neushoorn toe waardoor hij ons rook. Hij is namelijk nagenoeg blind, maar nadat we muisstil bleven staan werd hij wat rustiger.
We hebben ook giraffen een struisvogel, wat impala´s en aan het einde van de walk zelfs olifanten gezien. De olifanten vonden ons bezoek niet zo prettig en begonnen dus te dreigen, echter we hadden nu geen auto om ons heen die ons kon beschermen, dus riep de ranger GO, GO, FAST!
Wederom 's avonds een braai en Twan heeft vervolgens de hele nacht lopen snurken zoals John dat normaal doet. We zagen die avond trouwens ineens de lucht blauw/oranje worden. Het blijkt dat men hier de rietvelden in brand steekt om slangen en andere beesten te verjagen zodat de plukkers niet aangevallen worden door die beesten. Op wonderbaarlijke wjze blijft het suikerriet na de brand gewoon eetbaar en verbrandt dus niet, maar het geeft enorme vuren die de lucht vervuilen maar ook prachtig verkleuren.
11/12 sept.: St. Lucia
We zitten nu na al die grens formaliteiten (wel goed om je paspoort vol te krijgen) weer in ZAF in de provincie Kwazulu Natal. Je weet wel van die TV-serie Chaka Zulu. Nog bij zo'n dorp geweest, maar dat was erg toeristisch. De bedoeling is om geld in te zamelen om de cultuur en historie te behouden, dus lopen daar mensen in hun blote borsten met alleen een kralen rokje, leuk weekend baantje! Is weer eens wat anders dan de slagerij of een krantenwijk.
Vanochtend lekker geluierd in de tuin van Seasands Lodge (www.seasands.co.za) en om 14:00 uur zijn we opgehaald met de jeep op weg naar walvissen! We reden dwars door de duinen en over het strand om daar te wachten op onze boot. Regenjassen en reddingsvesten aangetrokken, we voelden ons net twee michelin-mannetjes, maar met die redelijk wilde zee op de achtergrond leek ons dat niet kwaad te kunnen. Ook de schoenen gingen uit, want we moesten door de branding van de zee de boot zien in te komen.
De boot liep meteen vast op een zandbank door de sterke stroming en de kapitein ging helemaal over de rooie en vloekte de heleboel bij elkaar. Daar gingen we dan, over metershoge golven, de Indische oceaan op! Lieke mocht zitten maar Twan mocht (moest eigenlijk van de kapitein) blijven staan. De boot klapte hard op het water en het koste heel veel moeite om te blijven staan en zitten. Twan kreeg plenzen water in zijn gezicht en zag vervolgens niks meer. Afdoen en 1 hand loslaten was er niet bij met 40 knopen per uur (72 km per uur volgens de kenners in onze groep en dat is hard!).
Toen ineens waren ze daar, super grote walvissen (20-25 meter)!!! Er waren er een heleboel (circa 12) en vlak voor onze boot begon er 1 te springen a la Free Willy! Dat zorgde voor immens grote golven, een super bommetje! Dit springen en het klappen van de staart en vinnen op het water doen ze om de parasieten van hun lichaam te verwijderen. Boven het water vliegen dan weer allerlei vogels die de parasieten uit het water opeten.
Soms zagen we links van onze boot een vin boven het water uitkomen en dan binnen een paar seconden was de walvis weer meters verderop onder de boot door gezwommen. Ze kwamen behoorlijk dicht bij, maar ik denk dat alle foto´s mislukt zijn omdat de zee te wild is en je telkens net te laat bent als je het ziet. GEWELDIG!
De kapitein was trouwens dezelfde die enkele maanden geleden op TV was in het programma van Aniko van Zanten die toen ook op zoek ging naar walvissen. Toen was het ook al zo´n driftkikker. Zonder dat hij ons waarschuwde stuurt hij de boot ineens helemaal links om en gaf vol gas. Twan had zijn fototoestel nog niet opgeborgen, zo snel ging het. Blijkt ineens de walvissen zoektocht over te zijn en we gaan dus weer met een flinke vaart naar de kust.
Het weer was inmiddels verslechterd, dus we moesten goed vasthouden, de kapitein waarschuwt (deze keer wel) dat we met een flinke vaart het strand op zouden varen. Wij dachten dat hij een grapje maakte, maar het strand kwam snel dichterbij…. Hij geeft vervolgens nog meer gas, hij zal toch nog wel afremmen? Niet dus!! Met 70 km per uur schieten we het strand op, een flinke klap en we staan stil. Lieke ligt bij iemand anders in de nek en Twan vliegt ook bijna voor de boot uit.
Toen werden we dringend verzocht de boot te verlaten, terwijl we bezig waren trok hij ondertussen de boot met een tractor verder het strand op. Hierdoor lagen wij weer plat in de boot, wat een vent, maar ook wat een avontuur!!! Voor de liefhebbers: Lieke heeft niet gekotst, leve de primatour! Kortom (het begint saai te worden) het was een super ervaring.
13/14 sept.: Drakensbergen
Volgende ochtend om 08.00 uur op weg naar de Drakensbergen. Wederom veel mensen die op de snelweg lopen op weg naar werk of iets dergelijks, hoewel 60% is hier werkeloos. Het weer zit tegen, er is veel regen en mist en nadat we zoals gezegd problemen met de banden van de bus hebben gehad, blijkt hij met regen ook te lekken, het water stroomt langs de ramen, vloer, deur en ventilatiegaten naar binnen. De bus heeft overigens ook een defecte startmotor en een kapotte deur, en dat terwijl het een nieuwe bus is en hij net 1.500 km op de teller heeft staan.
Voordat we in het minder bewoonde gedeelte komen van de Drakensbergen, hebben we nog in een dorpje boodschappen gedaan. Deze plaatselijke supermarkt heeft gelijk een weekomzet gedraaid. Het landschap hier is weer vergelijkbaar met de ´Midlands´ in Engeland. Glooiend landschap met meren, stenen en mist. De bergheuvels zien van onderen groen en van boven bruin. Dit komt doordat het onderste gedeelte is afgebrand om de grond vruchtbaarder te maken en daar is het nieuwe (groene) gras inmiddels weer gaan groeien.
De afscheiding tussen bruin en groen is messcherp, erg surrealistisch. Dit is veroorzaakt door de mist die de brandende heuvels blust op een bepaalde hoogte. Het Giants Castle Game Reserve waar we uiteindelijk uitkomen is prachtig, kleine huisjes met een open haard. Die ging wel wat moeilijk aan, maar als die brand dan is het romantiek ten top in een berghut!
Volgende ochtend hebben we met z´n tweeën een wandeling gemaakt naar de Main Cave San Rock, waar rotstekeningen waren. Vervolgens nog zo´n 3 uur door de mist, motregen en de Schotse bergen gewandeld. We hebben ons daarna lekker opgewarmd en -gedroogd met een warme chocomelk bij de open haard. De nacht hebben we in een ander park genaamd White Mountain Lodge doorgebracht.
15 sept.: Harrismith-Intabazwe Township
Naast al het moois nu ook de harde realiteit. Het grootste gedeelte van de zwarte bevolking woont nog in de afgelegen buitenwijken (Townships). We hebben in Intabazwe township een rondleiding gehad van drie uur. Iedereen zwaait naar ons, we hebben een school bezocht en ondanks dat het schoolgeld maar 30 Rand per jaar bedraagt (3,75 euro) kan bijna niemand dit betalen. 80% van de bewoners van de townships is werkeloos.
Op de begraafplaats zijn nummers bij de graven geplaatst (bijna niemand heeft een steen met een naam erop) en om te voorkomen dat het graf onherkenbaar wordt voor familie, laat men persoonlijke dingen op het graf achter zoals pannen, kopjes, kleding etc. Illegalen bewoners in een township leven in hutjes van golfplaten en branden kolen in een emmer om het warm te krijgen, ze koken hier ook op. Erg indrukwekkend en super droevig om te zien.
Je loopt hier ook constant met een dubbel gevoel. Ons bezoek zorgt voor inkomsten, maar je komt toch ook een beetje aapjes kijken. Blanken zien ze hier bijna niet.
We zijn in deze township blijven slapen bij de mensen thuis. Voor het eten hebben we boodschappen gedaan met familieleden, het is inmiddels bijna donker. Een raar gevoel zo door de schermer zonder begeleiding van een gids rond te lopen, maar iedereen is wederom super aardig. Zoiets heet toch vooroordelen!? In de keuken is een houtkachel, de rest van het huisje is steenkoud (buiten is het trouwens ook behoorlijk koud).
Overal in ZAF, dus ook in de township hebben mensen erf-afscheidingen. De grond is namelijk vaak vrij, dus er kan 's nachts iemand op je land iets gaan bouwen en dan mag je hem niet meer wegsturen. Vandaar overal hekken, ook zijn deze hekken natuurlijk bedoeld om mensen buiten te houden. Zonde van dit mooie land al die hekken. Het eten was overigens lekker: aardappelen, mais prut, spinazie, tomaten met ui en een soort braadworst.
We vroegen of we de afwas konden doen, nou dat hoefde we maar 1 keer te vragen. Toen wij met de afwas begonnen ging de hele familie (die tot dan toe in de keuken had gezeten en wij in de woonkamer) ineens naar de woonkamer en zette het TV´tje op een soap serie (het was inmiddels precies 20.00 uur, een soort GTST dus!). Daar stonden we dan in de keuken af te wassen...
Voordat we naar bed gaan hebben we nog even met de Vrouw des huize gepraat, ze vertelt dat ze elektriciteit hebben via een soort prepaid kaart zoals wij dat met de telefoon hebben. Ook vertelde ze dat de kinderen goede aids-voorlichting krijgen, vaak weten ze meer dan de ouders. Dit guest house was in vergelijking met alle andere huisjes dan ook de villa onder de hutjes. Ook hier heb je verschil tussen arm en rijk.
Zoals al gezegd, 's nachts was het erg koud, volgens onze thermometer +4 graden. Om 05.45 uur eieren met spek gegeten, afscheid genomen en toen weer op weg naar Betlehem (ja ja we zitten nog steeds in ZAF). Onderweg zien we een wandelende tuin voorbij komen ofwel een man met meters grote bak op zijn hoofd vol met planten. Ook een vrouw met een boomstam van 1.5 meter op haar hoofd zien lopen, een kwestie van goed oefenen?
16/17/18 sept.: Lesotho-Semongkong
Bij de grens van Lesotho (met hoofdstad Maseru) hadden we dezelfde taferelen als in Swaziland, in de rij voor weer een boel stempels. Het paspoort begint al aardig vol te raken. Lesotho is het hoogst gelegen land ter wereld, niet dat er zulke hoge bergen zijn (max 2.600 meter) maar het laagste punt is gewoon erg hoog. Er leven ongeveer 2 miljoen mensen en het is 30.000 km2 groot, vergelijkbaar met België.
Het is een arm, primitief bergachtig landschap met steeds enkele perzikbomen in bloei (paarse bloemen). Dit is back-to-basic, het asfalt is 20 km buiten Maseru opgehouden en over de rotsweg trekt onze bus het bijna niet meer de berg op. Veel toeristen komen hier niet richting Semongkong, want iedereen die we in de bergen tegen komen stopt en zwaait naar ons, we voelen ons net Willem-Alexander en Maxima. Gek is dat ook niet als je jezelf bedenkt dat het 7 uur hobbelen is over onverhard terrein vanaf de grens.
We steken kabbelende riviertjes over en zien wilde paarden en de mensen lopen hier allemaal met een kleed om zich heen, van die kleden die wij als vloerkleed gebruiken. Na 65 km hobbelen, komen we om 17.30 uur aan in Semongkong Lodge, ookwel place of smoke genoemd. Stroom hebben we bijna niet en valt regelmatig uit, dus alles bij kaarslicht.
Volgende ochtend vroeg op om boodschappen te doen in het dorp voor onze tweedaagse paardentocht, we krijgen een lift van de eigenaar van de lodge, achter in de pick-up. In de supermarkt hebben ze werkelijk niks behalve rijst, maïs en blikken witte bonen in tomatensaus. Eigenlijk verbaast het ons niet want we zitten echt in de middle of nowhere.
Toch maar wat gekocht en terug rijdend naar ons kamp zegt de eigenaar dat ze vandaag regen en sneeuw verwachten, hmmmm wat nu.. Toch maar gaan want je doet het maar 1 keer, handschoenen, muts, extra dekens en 6 lagen kleren mee… daar zullen we het mee moeten uithouden. Leuk zo'n ZOMER vakantie. Het zijn flinke paarden, gelukkig maar anders kunnen ze Twan niet dragen. D'r op ging bij ons beiden vrij soepel. De hele groep staat ons toe te kijken, hopend dat we er natuurlijk af gaan vallen.
Daar gaan we dan voor onze eerste paardentocht. Lopend door wederom een prachtig uitgestrekt landschap. Het lijkt eigenlijk wel een beetje op Aziatische vlaktes vol kliffen en wilde paarden, koeien, lammetjes… Ondertussen is de zon gaan schijnen en kunnen we de jas zelfs uit doen. Tot nu toe valt het best mee met het rijden, alleen wat pijn aan de dijbeen spieren omdat Twan zijn zadel te klein was of zijn kont te groot.
De hellingen zijn soms erg steil en we klauteren langs afgronden. Waterval van circa 200 meter gezien, dorpjes (2 hutjes en een schaap) en herders. Onze lunch zat in de verkeerde zadeltas en die mocht er dus niet uit anders moest het halve paard los gewikkeld worden. We moesten het doen met droog brood en water, eigenlijk wel toepasselijk in dit land(schap). Lieke d'r paard is behoorlijk eigenwijs, als we links gaan wil die van haar rechts en omgekeerd. Die van Twan wil juist continue voorop, net zo eigenwijs als Twan zelf.
Het wordt nu zo stijl dat we de paarden aan de hand de berg mee af moeten nemen, alsof je een grote hond aan het uitlaten bent. De paarden stribbelen tegen, maar na 1,5 uur zijn we beneden. Dan maar weer d'r op (wederom soepel) maar nu moeten we een stijl stuk op het paard en aangezien het paard toch wel 1,5 meter hoog is bengel je dan met iets meer angst in de broek boven het ravijn, maar wel weer een mooi uitzicht. Na tijden niks gezien te hebben komen we door een dorpje en alle kinderen lopen gillend en zwaaiend achter ons aan.
Uiteindelijk komen we in onze slaapplaats. We mogen in de hut van de baas van het dorp, genaamd The Chief, slapen en dat is een groot gebaar van hem. We tuigen onze paarden af en gaan even langs de hutjes. Ze hebben wat lammetjes en jonge hondjes rondlopen, erg schattig een echt lente gevoel.
We hadden ons eigen eten meegenomen, maar de vrouw van The Chief komt ons verrassen met en bordje maïs pap. Het is lauw warm en niet te vreten, maar ja dit is alles wat ze daar dagelijks eten en het is niet netjes om het te laten staan. Dus we wurmen ons door de dikke, vlokkerige, meelachtige, smurrie heen. We moesten er beiden lichtelijk van kokhalzen en krijgen het echt niet weg. Stiekem hebben we het restant in een leeg cola blikje gepropt, je voelt je wel schuldig want daar hadden weer wat kindjes van kunnen eten.
De kippenren die ze hadden gemaakt was niet dicht want ze gooiden ze aan de voorkant naar binnen, maar ze liepen er aan de achterkant weer uit. Dus op kippen jacht! Het hele dorp lachte zich krom toen Twan zich daar als atletisch figuur achter de kippen aan wierp (ehhmm). We hebben met de kindjes handen geschud en dat klinkt heel gewoon, maar voor hen is het een hele overwinning, ze vinden het heel apart die blanken in hun dorp.
Big mama (vrouw van de chief) wilde nog een kip voor ons slachten, ze had de pootjes al vastgebonden, maar we hebben gezegd dat dat echt niet nodig was. Aangezien het om 18:00 uur donker is zitten we vroeg in de hut bij kaarslicht. Het begint nu te onweren en te bliksemen tussen de bergen. Het water valt er met bakken uit en stroomt zelfs onder onze deur (wat er op lijkt) door. Dat wordt een koude en natte nacht. Brrrrrrrrrrrrrrr ondanks de extra dekens was het erg koud.
Het waaide die nacht zo hard dat het dak van wat golfplaten er voor ons gevoel bijna af waaide. De vloer was hard waarop we sliepen (koeienmest), en we hadden dan ook veel last van onze gewrichten. Om 03:30 uur werden we uit ons lijden verlost door de haan die begon te kraaien!! Hoi.. dan maar om 06:00 uur op.
Vandaag ziet het weer er prachtig uit. We zitten weer in het zonnetje op het paard. We hebben the chief + big mama bedankt en hobbelen het dorp uit. Onderweg komen we kinderen tegen, te voet zonder schoenen en sommigen op een ezeltje (zonder zadel), die op weg naar school zijn en ze lopen met onze paarden mee. Lieke d'r paard was behoorlijk eigenwijs zoals al eerder gezegd en die kinderen dachten daar een eind aan te maken door het paard een flinke tik op de kont te geven. Dat had het paard begrepen want nu ging Lieke in galop door Lesotho!!! En galop is erg hard, vooral als het je eerste paarden rit is!!!
We gingen dwars door rivieren heen maar moesten toen heel stijl de berg op over stukken waar niet echt een pad liep en vlak langs diepe afgronden. We krijgen uit het niets een plensbui en de paden zijn nu glad waardoor de paarden wegglijden, dus goed vasthouden. De vermoeidheid begint nu toch wel toe te slaan mede door de harde wind en het moeilijke terrein. Het laatste stuk is weer vlak en ook Twan wil die galop maar eens proberen. Daar is hij gauw mee gestopt.
Terug bij de lodge komen we bijna niet meer van het paard af door de spierpijn. Meteen maar een warme douche genomen en een paar uurtjes slaap, maar het was het allemaal dubbel en dwars waard!! De volgende ochtend voelden we ons goed dus als dit de schade is dan mogen we niet klagen! We gaan vandaag terug hobbelen (deze keer met bus) naar Gariep Dam in ZAF.
Het was bloedheet vandaag (erg wisselend weer hier) en bij de grens weer het gebruikelijke oponthoud, met deze keer als nieuwigheid dat we de grens over moesten lopen. Voor de verandering eens heerlijk geluncht, weer eens wat anders dan de KFC en hamburgers. Na de bergen rijden we nu door woestijnachtig gebied, de KAROO genaamd. Volgens onze kaart moest de R701 lopen over een verharde weg maar het was een stoffig zandpad. Dus nog maar eens 3,5 uur hobbelen.
Onderweg is het dan toch zover. Na 2 weken geen problemen komt uit het niets een diarree aanval bij Twan omhoog. Geen hutje, boom, struik of grasspriet te bekennen in deze droogte maar Twan trek het geen 30 seconden meer. Dus schreeuwt hij naar de chauffeur: HIT THE BRAKES MAN!! Rennend met zijn rolletje papier zoekt hij verlichting en dat is gelukt. De zonsondergang is weer prachtig roze/rood/paars en pas om 18:30 uur zijn we in Gariep Dam, een verloren dag dus. Onze super de luxe kamer (mooi Bordeaux rood) in ´Crain Cottage´ maakt weer wat goed.
20 sept.: Graaf Reinet
Vandaag zijn we verder door de Karoo naar de bewoonde wereld gereden. We komen nu in een wat meer ontwikkeld / rijker gedeelte van ZAF. Echte huizen van steen, met dakpannen ipv golfplaten. Graaf Reinet moet volgens de Lonely Planet een leuk plaatsje zijn maar het is een uitgestorven gehucht met witte in Nederlandse stijl gebouwde huisjes. Er is werkelijk geen enkel winkeltje oid open behalve de Spar en dat op zaterdag. We hebben wel een rondje gelopen maar we waren zo uitgekeken.
Begin van de avond zijn we de ´Dessert of Desolation´ (gebied der verlatenheid) in geweest om de zonsondergang te bekijken, maar die hebben we wel mooiere gezien. Het uitzicht was honderden km ver en dat was wel weer prachtig. Onze gids wist nog wat grappige verhalen te vertellen over prinses Irene die hier in de buurt ook een huisje zou hebben, en zo zei hij: ´ik weet niet of ze hier ook tegen bomen praat´. We brachten de nacht door in ´The Karoopark Guest´ House.
21 sept.: Tsitsikamma National Park
Na Graaf Reinet gingen we na dagen binnenland nu echt naar de kust, de Indische oceaan (hij ziet er overigens hetzelfde uit als de Noordzee). Weer een flinke rit en onze reis begeleider had de kaart niet goed gelezen dus moesten we 90km over een onverhard uitgehakt rotspad door de bergen heen naar de kust ipv de snelweg. Dit was dus echt geen goede weg, want de bus was eigenlijk te breed voor het pad dus hingen we te bungelen over het randje. Lieke heeft dit als een heel prettige reis ervaren (NOT!).
Het was wel weer een zeldzaam mooi landschap, genaamd fynbos (geen tikfout). Dit is een combinatie van oerwoud wat door de jaren heen droger is geworden, dus niet zo vochtig maar wel bomen met lianen e.d. Ook weer apen en bokken in het wild gezien. Uiteindelijk kwamen we om 18:00 uur in het donker aan in het park ´Natures Valley´ in het Tsitsikamma Natural Park. Weer een ander hoogte puntje qua natuur.
Een iets minder hoogtepunt qua accommodatie, want na enkele prachtige verblijven zaten we nu in een trekkers hutje in het bos, zonder water, toilet en douche. Daarvoor moesten we een stukje lopen, dit noemen we in Nederland gewoon een camping maar hier zien ze dat iets anders. Het hutje was niet meer dan een GAMMA schuurtje met 2 bedjes en het rook ook alsof we op de hout afdeling van de GAMMA sliepen.
Het was 's nachts weer hartstikke koud (rond het vriespunt) en dat is wat anders dan de berichten die we uit Nederland horen waar het gemiddeld 27 graden is. Overdag halen we die ook wel maar als de zon weg is dan moet de trui en jas aan. Omdat we zo laat waren was de campingwinkel gesloten, maar die hebben ze voor ons even open gegooid. Dus een droog brood en een blik (ja echt waar een blik) jam gekocht. Volgende ochtend hebben we dat lekker op zitten peuzelen, terwijl Twan eigenlijk geen jam lust, maar ja je moet wat naar binnen krijgen.
Omdat het hier zo mooi is, zijn we met z'n tweeën lekker gaan wandelen en we waren nog geen 5 min onderweg en er stond een bosbok van circa 1,5 meter hoog voor onze neus. Hij was eerst wat schuw, maar we hebben er toch nog een foto van kunnen maken. Waar dat niet van is gelukt is de baviaan die ook ons pad kruiste en ook een hoogte had van bijna 1,5 meter. Das toch even schrikken, aangezien ze bekend staan als agressief.
Voor de rest de meest kleurrijke vogels en super sprinkhanen van wel 10cm groot. We zijn naar de top van een berg geklommen en hadden uitzicht op de oceaan, waar we weer walvissen zagen zwemmen! Nu wat verder weg maar ook machtig mooi om ze zo recht voor je neus, dicht bij de kust te zien spelen, springen, draaien en keren. Daar hebben we een uurtje naar gekeken en toen lekker over het strand gebanjerd.
's Nachts weer in onze comfortabele houten schuur gedoken, eigenlijk had het wel wat, waarna we de volgende dag richting Oudtshoorn zijn gereden.
22 sept.: Oudtshoorn
Onderweg naar Oudtshoorn zijn we in Knysna gestopt om te ontbijten en om toch (op de valreep) nog naar een huisarts te gaan. Lieke had wat last van haar lies en spierpijn. Op die plek zat ook een bultje, maar het leek meer op een irritatie en de spierpijn kwam (dachten we) van het paardrijden. Maar er bleken die ochtend nog 3 andere mensen van de groep dezelfde verschijnselen te hebben.
Het bleek een tekenbeet te zijn. Hij was er al uit maar het lichaam was de afvalstoffen aan het afvoeren via de lymfeklieren die in je liezen zitten. Pilleke en alles is weer okay. Oudtshoorn, weer wat landinwaarts, staat bekend om zijn struisvogels en we hebben er inderdaad wel honderden als het er niet duizenden van gezien. Ze zijn trouwens ook erg lekker!
Hopelijk zijn de foto's gelukt want het zijn echt heel mooie beesten, maar ze reageren op alles wat glimt dus ook op je fototoestel. Dus dat is nog een leuke sport als je ze close-up erop wil krijgen. Daarna naar de Kango Caves, ofwel grotten geweest. Wel leuk, je kent dat wel met stalactieten- en mieten alleen de grootste ruimte was wel indrukwekkend. Zo'n 150 meter lang, 50 meter breed en 20 meter hoog. Hier gaven ze soms concerten.
Na onze blokhut kwamen we nu in een soort privé resort genaamd ´The Boulders´: zwembad, jacuzzi en prachtig uitzicht. Wij hadden geluk want onze kamer grensde aan dit mooie uitzicht. Lekker gebraaid (BBQ) en daarna het bed in gehupst.
23 sept.: Stellenbosch
Vandaag weer terug naar de kust. Die kustlijn, ook wel garden route genoemd is weer een ander landschap. Glooiend, met groene velden en op de achtergrond weer die bergen. De velden zijn net een lapjes deken van verschillende kleuren en het gaat zelfs na een paar uur niet vervelen. Ook omdat in deze velden weer struisvogels en allerlei andere voor ons onbekende beesten staan.
We zitten nu dus, iets later dan verwacht, in Stellenbosch. Dit is een vrij rijke stad en de tweede oudste stad van ZAF na Kaapstad. Je ziet hier (in de hele kust omgeving) overal huisje met Oudhollandse bouwstijlen. Dit is uit de tijd van de VOC. Het is een mooi gezicht al die straatjes met eikenbomen en dan allemaal van die witte huisjes. We zaten in een leuk hotelletje genaamd: ´Stellenbosch Hotel.
De stad is verder bekend om zijn wijnen, dit is DE wijnstreek van ZAF. We zouden eigenlijk vanmiddag nog naar een wijnboerderij gaan, maar dat wordt morgenochtend. Geloof het of niet maar zelfs Twan heeft deze vakantie wat wijn op, al moet hij er nog steeds aan wennen.
´s Ochtends dus naar wijnboerderij Rust & Vrede ten zuiden van Stellenbosch. Prachtig compact complex waar we een korte rondleiding kregen en wat wijntjes mochten proeven (het was 09:00 uur in de ochtend!). Deze wijnen staan erg goed bekend aangezien ze jaarlijks een plekje in de top 10 van beste wijnen van de wereld innemen.
24/25/26 sept.: Kaapstad
Via de garden route gaan we nu naar onze laatste bestemming, Kaapstad. Allereerst meren we aan bij de pinguïn kolonie bij Boulders Beach, 27 graden en pinguïns die je eigenlijk associeert met kou. Hier zie je voor het eerst deze reis het massa toerisme, honderden Japanners met digi-cams. Via de baai rijden we nu richting Kaap de Goede Hoop, het zuidelijkste puntje van Afrika. Dit klopt eigenlijk niet want enkele tientallen km terug naar het oosten is een iets zuidelijkere punt, maar daar praat natuurlijk niemand over.
We hebben geluk met het weer want iedereen weet dat het hier kan spoken maar wij hebben een stralend blauwe lucht. Eerst hebben we de kaap beklommen richting de vuurtoren. Hier zagen we wederom walvissen, maar die vervelen niet! Weer naar beneden en toen natuurlijk op de foto met het beroemde bord op de kaap. Het park uitrijdend komen we nog een luipaard schildpad tegen. Kaapstad is omringd door bergen, met als beroemdste de tafelberg.
Wij verblijven de komende nachten in Aardvark Backpackers dat in de wijk Sea-point ligt aan de andere kant van de berg. De volgende ochtend vroeg op om met een rikki, klein autootje met een laadbak, naar de kabelbaan voor de tafelberg te gaan want het is weer prachtig weer. Boven aangekomen een super uitzicht op de stad, wow! In het centrum aangekomen zijn we een wandeling gaan maken langs enkele beroemde gebouwen en geluncht in een lounge achtig restaurantje (Royale Eatery) waar ze heerlijke burgers serveren!
Toen we naar buiten kwamen en een foto wilden maken van de tafelberg, zagen we wolken over de bergen trekken. Men zegt hier dat het weer erg om kan slaan, maar dat de wolken zo snel de berg bedekken en de berg laten verdwijnen is verbazingwekkend, net zo´n rookmachine van een disco. De wolken liggen als een tafelkleed op de berg dus geen foto! Dan maar naar de oude haven, deze nog werkende haven is omgebouwd tot toeristisch centrum met winkels en restaurantjes. Ondanks de wolken op de tafelberg hadden we hier prachtig weer, dus lekker op een terrasje gezeten.
Zaterdag was het dan weer helaas tijd voor de terugreis en het weer had dat ook door want het stormde als een gek. Dan zie je dat het hier op de kaap behoorlijk kan spoken!
