Op weg…
Op weg naar het land van contrasten, het land met zijn verhaal, het land van de rode aarde… Na 11 uur vliegen stappen we uit. De Zuid-Afrikaanse geur komt op me af. Een geur, niet te omschrijven, maar zó puur. Je moet het meemaken om dit te kunnen pakken.
Op Johannesburg worden mijn vriend en ik opgewacht door mijn moeder en stiefvader. Zij zijn sinds 2003 (in verband met werk) in dit land gaan wonen. We gaan op weg naar het huis in Pretoria. Dit is een zeer westelijke, ontwikkelde stad. Je zou niet zeggen dat je in Afrika zit.
Maar net buiten deze stad, zit je tussen de lang uitgestrekte Afrikaanse velden met zijn goud bruine kleuren. De vrouwen die met waterkannen op hun hoofd langs de weg lopen. Kilometers lang. Kinderen in doeken gewikkeld tegen de rug van hun moeder. Overal kraampjes met handelswaar.
Eenmaal aangekomen bij het huis wordt je meteen met je neus op de feiten gedrukt. De bewaker doet het hek open en we rijden de garage binnen. Om het huis heen staat elektrische bedrading, een hoge muur en van 's avonds 6 tot 6 uur in de morgen is er bewaking aanwezig.
Ondanks deze beveiliging voel ik me meteen thuis. Niet alleen de bewaking wacht ons op, maar ook Saar de hond geeft ons een warm welkom.Na een lange reis zitten we op de veranda aan een lekker glas koude rosé. De vakantie is begonnen!
Een aantal dagen later vertrekken we naar het Krugerpark, een wildpark bijna zo groot als Nederland. Na 8 uur rijden bereiken we het noordelijke deel van het krugerpark en rijden we de gate door. Als je hier het kruger ingaat wordt je meteen gewaarschuwd voor een aantal dieren.
Allereerst de olifant… Als je een olifant op de weg aantreft moet je de auto stoppen, de motor laten draaien, en niet buiten de auto hangen. De olifant ziet jou namelijk als levend object. Gaat dit object bewegen, dan is er een grote kans dat hij je aanvalt.
Als tweede waarschuwen ze je voor de buffel. En zeker buffels met kleintjes….Een lekkere binnenkomer. We zijn nog geen 10 minuten in het park of we treffen een grote mannetjes olifant aan. Hij heeft een tak van de boom gerukt en is net begonnen aan zijn avondmaal. Midden op de weg, dus geen mogelijkheid om hierlangs te gaan. Of te wel… wachten….
Af en toe kijkt de olifant ons aan, wappert met zijn oren en eet weer rustig verder. Wij, heel stil zittend, wachtend tot hij zijn maaltje op heeft. Na een tijdje maakt hij aanstalten om weg te gaan. Kijkt ons nog even aan, draait zich om en waggelt rustig de bosjes in. Zucht… gelukkig.
We rijden snel naar de camping in Satara om nog voor het donker onze tent op te kunnen zetten. We vinden een plekje bij het hek en zetten in de bloedhete zon (35 graden..) de tent op. We moeten doorwerken want de zon is bij zonsondergang binnen 5 min. verdwenen. Deze Afrikaanse zonsondergang is prachtig.
De rust, de kleuren en geuren van het wild en zijn natuur. Adembenemend. En dan komt het wild tot leven… Langs het hek scharrelt een hyena die zit te wachten tot hij zijn avondmaal ergens vandaan kan halen. Lelijke gevaarlijke beesten, en ze stinken enorm…Op deze momenten ben je blij dat er een hek tussen jou en het wild zit.
's Nachts is het heel bijzonder in het kruger. Je hoort de wilde dieren vanuit je tentje en boven je staat een prachtige sterrenhemel waarin de melkweg duidelijk zichtbaar is. Net een droom. Je bent op zo'n moment helemaal één met de natuur. Eenmaal opzoek naar de wc voel je je wat minder één, maar eenzaam met de natuur. Spinnen…slangen… ze kunnen overal zijn.
De volgende dag echter weer om zes uur op. Eenmaal de camping af komen we een kudde buffels tegen. Met kleintjes uiteraard…Een prachtig gezicht. Mijn reis door het Krugerpark heeft ook een nadeel. Door mijn hoge bloedsuiker, veroorzaakt door mijn Diabetes, kan het voorkomen dat ik onderweg erg nodig moet plassen.
Laat dat nou net vandaag het geval zijn. En denk maar niet dat je binnen vijf minuten een toilet gevonden hebt. Dat wordt drie uur wachten… Deze confrontatie met mezelf wordt weer helemaal goed gemaakt, als we op de terugweg een apenfamilie tegenkomen. Ze lagen languit op de weg en waren niet van plan om weg te gaan.
Zo hebben we een half uur tussen de apen gestaan. Ze vonden ons erg interessant en probeerde op allerlei manieren contact te maken. Het blijven leuke eigenwijze beesten.
Het was raar om uit Kruger te vertrekken. Weg van de rust en terug in de drukte van de stad. De laatste week hebben we het vliegtuig naar Kaapstad gepakt. Op naar de kust. Het laat zien dat Zuid-Afrika zo divers is. We treffen een heel ander landschap aan.
De wilde zee, rotslandschap en de lang uitgestrekte wijnvelden. We verblijven in Vermond, nabij Hermanus en Kaapstad. Een paradijsje. Rond September en oktober zwemmen hier walvissen. Naast dit grote natuurgeweld leeft er nog een klein wezen op de kaap: pinqins… In 30 graden… Een aparte gewaarwording.
Misschien wel de meest indrukwekkende ervaring tijdens deze reis is de tocht door een township (krottenwijk) met een gids die ook zelf in deze bizarre armoede leeft. Z-Afrika is verdeeld in arm en rijk. Een middenweg is er niet. En dit is arm. Echt arm. 'zilveren huisjes' hoe ze ze zelf noemen, huisjes van golfplaten en wat hout, waarin hele gezinnen wonen. Cijfers? 3000 krotten voor 19000 mensen. Buiten een gat om je behoefte in te doen.
Heel surrealistisch om tussen te lopen. Ondanks deze verschrikkelijke armoede, en amper uitzicht op een betere toekomst stralen de mensen. Hier zouden wij nog heel veel van kunnen leren. Mijn vriend en ik zijn social workers, en de gids vroeg ons mee te gaan naar het schooltje. Hier gebruikte hij ons als motivatie voor de kinderen.
"Heb ambities, en maak je dromen waar". Voor ons een hele bijzondere bagage om in ons leven mee te nemen. Dit was niet de bagage die ervoor zorgde dat we op de terugreis ruim over onze kilos heen zaten…Uiteraard volgepakt met souvenirs, Zuid-Afrikaanse wijn, zakjes boboti en biltong.
Terug in Nederland is het voor ons duidelijk: Zuid Afrika is het land vol contrasten, het land met zijn verhaal, het land van de rode aarde…Zuid Afrika, ons niemandsland.
