Dinsdag 29-8
Weer op reis met Fox en weer een singlereis. Dit jaar voor het eerst een deel van mijn reisgenoten van te voren ontmoet. Dit jaar ook voor het eerst zonder vrienden aangemeld voor de reis. Natuurlijk vond ik het mede daarom wel erg leuk dat Chantal ook dit jaar weer meeging.
Na een snelle kennismaking, bleek dat we door het hele vliegtuig verdeeld zouden zitten. Bij toeval kwamen Chantal en ik toch naast elkaar te zitten en er was zelfs nog eens stoel vrij naast ons.
Roderik een alleen reizend jongetje, was wat verdrietig en wou heel graag bij het raampje zitten. Een stewardess vroeg of hij naast ons mocht zitten. Binnen een kwartier en enkele spelletjes verder had Roderik het enorm naar zijn zin. Zijn die kinderkampen toch nog ergens goed voor.
De reis ging door onze stoere Zuid-Afrikaan enorm snel. Onvergetelijk was de blik van de stewardess toen zij tot de conclusie kwam dat ze Roderik niet naast een jong stel, maar naast twee vrijgezellen had geplaatst.
In Johannesburg werden we opgewacht door Jaco, onze reisleider. Na snel even pinnen en wat langer wachten op mensen met travellercheques (die gebruikt Simone nooit meer) konden we de bus in. Voor Zuid-Afrikaanse begrippen een goede bus, met her en der een scherp kantje en een fantastische chauffeur, Willy.
Even wennen was het Zuid-Afrikaanse taaltje, maar alles went en dat was maar goed ook want Jaco zou deze vakantie een wandelende encyclopedie blijken te zijn die ons van enorm veel info over zijn land zou voorzien.
Woensdag 30-8
De eerste nacht zou later mijn enige slechte nacht blijken te zijn. Ik had het geluk de kamer naast de lift te hebben en ik heb menig lift gehoord. Kortom de dag erna heb ik wat gedommeld in de bus. Belangrijke informatie tussendoor, we moesten wat frisjes kleden. Goed vertaald het zou koud worden in de Drakensbergen en ik heb bij een mall toch nog maar een truitje gekocht.
De Drakensbergen bleken fantastisch mooi te zijn en op de eerste dag begonnen we direct met een mooie hyking. Onze groep was zeer gevarieerd qua samenstelling, van jong (24) naar wat ouder (67) en van sportief tot minder sportief. Het tempo van Jaco bleek niet voor iedereen haalbaar, maar uiteindelijk bereikten we het hoogste punt.
Daar volgde een niet voor iedereen aangename verrassing, een soort ladder naar beneden, met goed uitzicht op 'de diepte'. Het werd inderdaad frisjes en de trui was niet voor niets. 's Avonds sliepen we in onze eerste Lodge. Omdat het best koud was kozen de meesten al snel voor het barretje met open haard.
Donderdag 31-9
De volgende ochtend werd ik wakker met uitzicht op de Drakensbergen en verliet mijn slaapkamer via de achterdeur (ze waren de voordeursleutel kwijt). Vandaag weer een wandeling nu naar een waterval. Jaco melde dat deze route ook geschikt was voor rolstoelers, dus dat mocht geen probleem zijn.
Ookal zou de eerste rolstoeler die de waterval haalt van mij een pluim krijgen, het werd inderdaad een relaxte tour. De tweede nacht sliepen we in dezelfde lodge en sommigen bleven deze avond wat langer dan anderen in de bar. Deze personen waren duidelijk herkenbaar de volgende dag.
Vrijdag 1-9
De volgende dag bezochten we de Howick Falls en gingen we richting Zululand. Een toeristische attractie waar men de toerist laat zien hoe de Zulu's leefden. Het Zuludorp is het oude decor van de film over Shaka Zulu. In korte tijd leer je veel over de Zulu's en geloof me het bier is niet te zuipen wat ze maken, maar je moet alles een keer proberen.
Theunita bleek uiteindelijk het beste van de dames een kruik op haar hoofd te kunnen houden. Speerwerpen is een vak apart en dat moeten we misschien toch maar aan de lokals overlaten. Leuke dag en het levert mooie plaatjes op.
Zaterdag 2-9
Vandaag staan de eerste beesten op het programma. We gaan nijlpaarden spotten en dat lukt vrij snel. Met een boot bezochten we de delta van st. Lucia en zo aan het eind van de winter was ook dit best frisjes. Maar al snel was dit vergeten toen we vele nijlpaarden zagen en op de terugweg hebben we het goed naar ons zin gehad op het zonnige bovendek.
Aan het eind van de dag nog een leuke verassing, we gingen achterop een boerenwagen, wat al een hele attractie was door een ananasveld en kregen uitleg over de ananasteelt. Natuurlijk mochten we aan het eind ook nog even proeven. 's Avonds nog een extra verrassing, geen warm water, geen probleem voor Henk die keurig het advies van het personeel opvolgde, er was toch een zwembad.
En da's best koud zo aan het eind van de winter. De rest heeft keurig gewacht op het warme water. Velen genoten later die avond van het eerste kampvuur.
Zondag 3-9
In Shluhluwe werd het tijd voor de eerste safari en hier zagen we ontzettend veel dieren in een prachtig park. Het was even wennen hoe dicht we bij de dieren kwamen. Ondertussen ging het hard met het aantal foto's en of dit nog niet genoeg was nam Jaco ons aan het eind van de dag mee naar een Cheetah park. De verrassing werd nog groter toen we ineens in een hok stonden, maar goed een kleine katachtige die durfde ik nog wel te aaien.
Even later stonden we in een hok met een tweejarige cheetah. Gewoon stil blijven staan ze doet niets. We hebben ons maar aan dit advies gehouden. Toen we 's avonds Foxy een twee weken oude cheetah van dichtbij mochten bekijken was de dag helemaal perfect. Hans was verkocht of was dit de methode om nieuwe donateurs te werven? Meer weten kijk op de site van Amanda en haar Cheetahs.
Maandag 4-9
Dit was echt een reisdag. Alex was jarig en de bus werd versierd met ballonnen. De reis ging naar Swaziland. Resultaat heel wat extra stempeltjes in je paspoort. We bezochten een glasfabriek en gingen toen naar Piggs Peak, ons hotel met een casino. Helaas waren we te laat bij het hotel om nog de boomtoppentour te doen.
Het diner was hier heel goed, wel even opletten je krijgt in Swasiland je wisselgeld in de lokale munt, leuk voor het plakboek, maar je hebt er in Zuid Afrika niets meer aan. Hans had die avond veel geluk in het casino en heeft de rest van de vakantie niet meer hoeven te pinnen.
Dinsdag 5-9
Voor het eerst mochten we een keer uitslapen. Maar wie wou mocht 's ochtends vroeg gaan paardrijden. Er was slechts plek voor 2x5 personen en ik koos voor het uitslapen. Bij het ontbijt bleek dat het paardrijden niet geheel goed was afgelopen. Geesje was van het paard gevallen en we baalden er allemaal van dat nou net bij onze oudste reizigster het zadel los moest schieten. Gelukkig heeft ze niets gebroken en konden we met de complete groep de tocht voortzetten.
We verlieten Swaziland en gingen naar Sabie river valley. Onderweg stopte we nog bij een groot winkelcentrum, waar we langer dan gepland moesten blijven als gevolg van pech met de bus. De tijd hebben we goed besteed met shoppen. En uiteindelijk vond ik met wat hulp van Chantal toch nog wat leuke Zuid-Afrikaanse boekjes om mee te nemen.
De Gecko lodge waar we sliepen was omringd met schrikkiedraad, want ze kregen wel eens bezoek van nijlpaarden. Ook hier was weer een leuk barretje en een zwembad, of was het toch een vijver? We maakten vrienden met het barpersoneel, door de tv uit te zetten, waarop net de dagelijkse soap draaide. 's Avonds hoorden we de natuur; heel veel kikkers en een kabbelend beekje die onder enkele hutten doorging.
Woensdag 6-9
Het bekendste park in Afrika is natuurlijk het Krugerpark. Wij besloten om voor de gehele dag jeeps te boeken, zodat we meer kans hadden om wild te spotten. Bij binnenkomst werden we al opgewacht door een grote groep hyena's en versperde een olifant de weg. Dit park is heel commercieel opgezet en als wild gespot is komen al heel snel meerdere jeeps naar dat punt toe.
Gevolg je staat met meerdere jeeps rond de beesten. Toch waren de leeuwen die net naast de jeep stonden onvergetelijk. Het dringend verzoek was wel om maar niet buiten de jeep te hangen om een foto te nemen. Terug in de Gecko Lodge genoten we van een lekkere braai.
Donderdag 7-9
Ook dit werd weer een reisdag, maar dan wel via een hele mooie panorama route en met heel veel tussenstops, waaronder de Blyde river Canyon, het dorpje Pelgrims Rest, Gods Window, Jocks View, de Bourkes Luck Potholes en de Abel Erasmus Pass. Een stukje natuur wat je kunt vergelijken met de nationale parken aan de westkust van Amerika.
De Blyde River Canyon is bijvoorbeeld heel goed te vergelijken met de Grand Canyon. Kortom een route die zeker de moeite waard is. Aangekomen bij de Matumi Gamelodge heeft Jaco twee mededelingen, de wandelsafari van de volgende dag kan niet doorgaan, omdat iemand nog een buffel moet schieten en in de lodge is onvoldoende ruimte voor de hele groep.
Na enig overleg gaat een deel van de groep in een nabijgelegen lodge slapen. 's Avonds blijkt waarom velen in Matumi wilden blijven, want de kroeg was erg gezellig. Waarbij René voor de muziek zorgde en er menig fles bier en wat shotjes doorheen gingen. Resultaat is vele leuke foto's (Jaco als doperwt) en wat aangeschoten personeel.
Vrijdag 8-9
Door het uitvallen van de wandelsafari hadden we tot het begin van de middag vrij. Omdat stilzitten niet mijn sterkste kant is was ik erg blij met de mogelijkheid om weer een cheetahpark te bezoeken. Deze was groter dan die van Amanda en hier zagen we ook tijgers en gieren. Doordat onze gids geen rijbewijs had hadden wij toch een wandelsafari en we moeten stellen het Hoedspruit Jagluiperd Projek is een bezoek zeker waard.
De middag en avond stonden in het teken van een avondsafari. We hadden slechts 2 jeeps tot onze beschikking en dat was met 25 personen, 2 gidsen en een wegwijsneger toch wat krap. Al snel stonden we midden tussen en kudde buffels, toch niet ongevaarlijk, maar we reden er dwars tussendoor. Anders dan in het krugerpark verlieten we hier wel de onverharde wegen en stonden er nooit meer dan 2 auto's bij de beesten.
Toen het eenmaal donker was zijn we nog even op bezoek gegaan bij wat leeuwen en helaas hebben we het jachtluipaard gemist. Opvallend was dat op deze locatie diverse reisgenoten ziek geweest zijn en de oorzaak is tot op heden onbekend en nee het was niet de drank, dat kan Esther bevestigen.
Zaterdag 9-9
Deze dag was wederom een reisdag. Het doel was Pretoria. Helaas was er hiermee een eind gekomen aan het 'safarideel' van de reis en keerden we weer terug in de bewoonde wereld. Onderweg vertelde Jaco heel veel over de geschiedenis van Zuid-Afrika en er is niemand buiten mijn kennissenkring waarvan ik zoveel van zijn familie weet als van Jaco.
Ondertussen wisten we ook dat Jaco soms links en rechts door elkaar gooide en meestal zagen wij toch nog net op tijd waar hij het over had. In Pretoria waren we nog net op tijd om het voortrekkersmonument te bezoeken, een heel imposant monument waar je veel over de geschiedenis van Zuid-Afrika kunt leren.
's Avonds sliepen we in het Waterfront Pretoria Hotel, hier namen we afscheid van Willy onze buschauffeur waren velen toch heel wat leuke avondjes mee beleefd hadden.
Zondag 10-9
Na een korte stadstour zijn we afgezet bij de trein. Na wat geschuif eindigt iedereen in de wagon waar hij wilde zijn. Al snel ontdekken we de 220-aansluiting en met de ipod van Henk en boxen wisten we al snel een gezellig sfeertje te creëren. De 4 persoonscoupe bleek al snel best ruimte te kunnen bieden aan 14 personen.
1400 Km is een heel eind en de 26 uur die de reis zou gaan duren was best een tijd. Maar door het gezellig te maken ging het toch best vlot. Totdat de trein remde en we tot de conclusie kwamen dat we wat wagons misten. Een groot deel van de trein bleek stil te staan midden tussen de sloppenwijken.
Het uiteindelijke verhaal was dat iemand bewust op deze locatie de wagons ontkoppeld had. Nadat we de rest weer aangekoppeld hadden zijn we doorgereden. Gevolg was wel dat velen in het donker zaten en we ons eten ook in de coupe kregen. Ons advies is neem zelf eten mee, want dit is met zekerheid het slechtste wat je zult eten tijdens je Zuid-Afrika reis.
Kortom de treinreis is een belevenis, maar het is niet voor niets dat hij volgend jaar uit deze reis gehaald is.
Maandag 11-9
Aangekomen in Kaapstad hebben we besloten om direct naar de tafelberg te gaan, want het was helder weer en dat is niet altijd het geval. Met 700 meter hoogteverschil is de kabelbaan met ronddraaiende 'bakjes' een attractie op zich en boven konden we genieten van een heel mooi uitzicht. Deze tijd van het jaar was het hier wel frisjes en na een korte wandeling smaakte de warme chocolademelk daarom erg goed.
's Avonds wilden we uit in Kaapstad, we maakten zoals aanbevolen gebruik van taxi's, die daar nagenoeg niets kosten. Bij de bars aangekomen bleek het inderdaad niet zo veilig te zijn. We namen bezit van een café, waar we lekker fingerfood bestelden, want 's middags hadden we al een 'kleine' pita shoarma gegeten.
Dinsdag 12-9
Deze dag zouden we zoveel als mogelijk van de kuststrook van de Kaap zien. We begonnen echter met een bezoek aan een school, want we hadden wat spulletjes meegenomen en Simone was het inzamelpunt geweest voor alle hotelzeepjes. Uiteindelijk bleken de voetballen en bijbehorende pomp het meest welkom. Enkelen van ons hebben nog even gevoetbald met de scholieren en we overhandigden onze spullen aan het schoolhoofd.
Daarna hebben we walvissen gezien, maar geen van de 25 fotografen is het gelukt dit vast te leggen. De kuststrook is prachtig en een bezoek aan de vuurtoren op Cape Point is zeker de moeite waard. Aansluitend moet je bij het restaurant eten, de visgerechten zijn heerlijk. De groepsfoto op de Kaap de goede hoop is niet geheel gelukt, door wat storm kijkt niet iedereen even vrolijk.
Het bezoek aan de pinguïns viel wat tegen, doordat dit heel toeristisch is opgezet. De twintig minuten die we kregen om ze te bekijken waren ruim voldoende. Het bezoek aan een wijnboer ging niet door omdat we tijd tekort kwamen en de boer last had van Afrikaanse stiptheid. 's Avonds was ons afscheidsdiner in The Afrika Cafe, de perfecte locatie waar we met onze handen aten en vele lekkere Afrikaanse gerechtjes kregen.
Woensdag 13-9
De laatste dag en vandaag is er geen bus en gaan we met de taxi. Een belevenis op zich en dat we heelhuids bij de boot naar Robbeneiland aankwamen is een wonder. Volgens Jaco was nog nooit iemand ziek op de boot geworden. Heen was de oceaan redelijk kalm en we werden op Robbeneiland direct naar de bussen gestuurd. Wat volgde was een tocht over het eiland, waarna we werden afgeleverd bij de gevangenis.
Daar nam een oud-gevangene het over. Hij vertelde ons het verhaal van Robbeneiland en leidde ons rond. Heel interessant, maar de tijd was krap en voor we het wisten zaten we al weer op de boot terug. De oceaan was nu iets minder kalm en niet iedereen bleek zeebenen te hebben.
De late lunch bestond uit een pannenkoek, waarna Jaco ons meenam naar restaurant Avontuur, waar hij alsnog een wijnproeverij had geregeld. Regel was hier doorslikken en niet uitspugen. Gevolg velen van ons hadden na 6 wijntjes rode koontjes. De wijnkelder werd leeg gekocht en toen was er tijd om te shoppen.
De heren deden het rondje winkels in recordtijd, maar uiteindelijk kwam een groot deel van de groep in het Griekse restaurant met de kleine pitabroodjes terecht. 's Avonds vertrokken we naar het vliegveld en hadden een prettige nachtvlucht terug naar Amsterdam. Doordat er geen tijdsverschil was eens een jaartje geen jetlag en doordat het KLM-vliegtuig niet vol zat ook met voldoende ruimte. Erg prettig was ook het eigen entertainmentsysteempje.
Donderdag 14-9
Weer terug in Amsterdam namen we afscheid. Na een reis van 9635 Km waren we weer thuis en moesten we concluderen dat dit toch echt een fantastische vakantie was en het leek of we weken weg waren geweest. Een vakantie vol letterlijke en figuurlijke hoogtepunten.
